تازه ها :

عرضه ی نسخه ی نهایی فایرفاكس ۷ با مدیریت بهتر حافظه

شركت موزیلا اعلام كرد كه كاربران می توانند نسخه نهایی مرورگر اینترنتی فایرفاكس ۷ را دانلود كنند تا این مرورگر برای چهارمین مرتبه در سال ۲۰۱۱ به روزرسانی شده باشد.

به گزارش سرویس فن آوری اطلاعات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، یكی از انتقاداتی كه در گذشته نسبت به مرورگر فایرفاكس وجود داشت، استفاده بیش از حد از رم بود كه در فایرفاكس ۷ این مشكل رفع شده است.

مشكل مذكور در فایرفاكس ۷ با استفاده از پروژه MemShrink كه استفاده از حافظه را ۲۰ تا ۵۰ درصد كاهش می دهد رفع شده است.

سرعت انجام عملیات ها در این نسخه فایرفاكس نسبت به نسخه های پیشین افزایش یافته است. از جمله موارد اضافه شده به فایرفاكس ۷ می توان به افزایش امكانات گرافیكی، ابزار اطلاع رسانی مشكل موجود در فایرفاكس به موزیلا و ابزارهای جدید طراحان اشاره كرد.

با گذشت حدود ۴۰ روز از انتشار نسخه نهایی فایرفاکس ۶، موزیلا نسخه نهایی فایرفاکس ۷ را منتشر کرده است. نسخه ۴، ۵، ۶ و ۷ این نرم افزار، طی حدود ۱۹۰ روز ارائه شده اند.

نسخه ۴ فروردین ماه ۹۰، نسخه ۵ خرداد ماه ۹۰، نسخه ۶ مرداد ماه ۹۰ و نسخه ۷ مهر ماه ۹۰ منتشر گردیده است.

مدیرعامل شركت موزیلا از عرضه سریع نسخه های مرورگر اینترنتی فایرفاكس در سال جاری میلادی دفاع كرده است. میشل بیكر مدیر عامل زن شركت موزیلا اظهار كرد: مرورگر وسیله دریافت اینترنت است و اینترنت با سرعت بسیار بسیار زیادی به جلو می رود.

گوگل سه مركز داده در آسیا راه اندازی می كند

گوگل اعلام كرد از آنجا كه به دنبال فراهم كردن امكان دسترسی سریع تر و ایمن تر در منطقه است، قصد دارد مراكز داده خود را با سرمایه ای بیش از ۲۰۰ میلیون دلار در آسیا راه اندازی كند.

به گزارش سرویس فن آوری اطلاعات خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، گوگل در نظر دارد تا مراكز داده را در سنگاپور، تایوان و هنگ كنگ ساخته و برای این منظور در هر كشور مناطقی را درنظر گرفته است.

داخل این مراكزداده رایانه ها، تجهیزات ارتباطات مخابراتی و سیستم های ذخیره سازی وجود داشته و به طور معمول دارای منابع تغذیه و دستگاه های امنیتی پشتیبان هستند.

ویندوز ۸ مانع بوت همزمان لینوکس می شود

در حالی که ویندوز ۸ به طور کلی مورد استقبال قرار گرفته، مشکلی در آن وجود دارد که با انتقاد برخی کارشناسان مواجه شده است.

به گزارش فارس به نقل از اینترنت ویک، در حالی که طرفداران سیستم عامل لینوکس سالهاست برای افزایش کاربری آن در جهان تلاش می کنند و سعی می کنند استفاده از این سیستم عامل بر روی پلاتفورم های x۸۶ و x۶۴ را ترویج کنند، یکی از ویژگی های تازه ویندوز ۸ باعث وقوع مشکلاتی در این زمینه شده است.

ویندوز ۸ دارای ویژگی است که در صورت نصب چند سیستم عامل بر روی یک رایانه مانع از بالا آمدن دیگر سیستم عامل ها می شود و این مساله به خصوص در مورد سیستم عامل های متن باز و لینوکس مصداق دارد.

برای حل این مشکل باید ویندوز ۸ مجهز به رابط کاربری موسوم به Unified Extensible Firmware Interface یا (UEFI) باشد. اما لایه BIOS firmware دارای اشکالاتی است که نصب چند سیستم عامل و بوت یکی از آنها به انتخاب کاربر را دچار مشکل می کند.

این مشکل در مورد نسخه های ۲.۶ به بعد سیستم عامل لینوکس وجود دارد و مایکروسافت می گوید با توجه به آزمایشی بودن نسخه فعلی ویندوز ۸ حل این مشکل نیازمند گذشت زمان است.

قرار است ویندوز ۸ در سال ۲۰۱۲ روانه بازار شود.

 بسم الله الرحمن الرحیم

دوستان با عضویت در خبرنامه وبلاگ ،میتوانند آخرین اخبار و تازه های کامپیوتری را در ایمیل خود داشته باشند.

شما میتوانید با عضویت در وبلاگ ،مطالب آموزشی خود را در این وبلاگ ،با نام خودتان ثبت نمایید.

این وبلاگ توسط وبلاگ www.MSDsystem.loxblog.com راه اندازی شده است.

برای ورود به وبلاگ MSD system بر روی آدرس آن کلیک کنید.

منتظر نظرات شما برای بهبود وبلاگ هستیم.

با تشکر - مدیریت وبلاگ ( مسعود جواهری)

کلیک جام جم : 

دانلود کلیک جام جم - یکشنبه 10 مهر 1390 - شماره 348

www.jamejamonline.ir/Media/pdfs/1390/07/10/100855690991.pdf

 مادربرد (Main Bord) چيست؟

▪ نام اصلی: Mother Board یا Main Board 
▪ نام فارسی: بورد اصلی(بورد مادر) 

بورد اصلی یكی از قطعات اصلی كامپیوتر به حساب می آید و اگر به CPU لقب مغز كامپیوتر را بدهیم مطمئنآ بورد اصلی در حكم ستون فقرات خواهد بود. كلیه ی قطعات یك كامپیوتر شخصی چه به طور مستقیم چه غیر مستقیم به این بورد وصل میشوند و از این جهت است كه نام بورد مادر یا اصلی برای این قطعه كاملا مناسب میباشد. 
در حال حاضر شركتهای بسیاری اقدام به تولید این قطعه ی حساس میكنند و مدلهای مختف و استاندارد های رنگارنگی را برای این وسیله ارایه كرده اند. اما در گذشته ی نه چندان دور ( اواسط دهه ی ۹۰ میلادی) مادربوردها دارای دو دسته ی كلی بودند كه تفاوت آنها در نوع منبع تغذیه ( Power Supply) بود اما به مرور زمان یكی از آنها منسوخ و حذف شد. 
نوع اول و قدیمی تر دارای كانكتور منبع تغذیه AT و نوع دوم كه هنوز هم رایج است دارای كانكتور منبع تغذیه ATX بودند. البته این مورد تنها فرق این دو نوع مادربرد نبود. بلكه همراه منبع تغذیه مدل ATX قابلیت هایی همچون كنترل نرم افزاری سوئیچ خاموش كردن كامپیوتر و توان روشن كردن دستگاه از طریق شبكه و غیره نیز وجود داشت.
از بحث منبع تغذیه كه بگذریم باید بدانیم در یك مادر بورد چه میگذرد و وظیفه ی این قطعه چیست؟ 
▪ بخشهای اصلی یك برد اصلی عبارتند از : 
۱) BIOS ( Basic Input Output System) به صورت یك تراشه ی كوچك روی بورد اصلی قرار دارد كه اطلاعات مورد نیاز مادر بورد در آن به وسیله ی یك باطری نگه داری میشود. این تراشه در هنگام روشن شدن كامپیوتر اقدام به تست قطعات كامپیوتر میكند و در صورت سالم بودن قطعات یك بوق كوتاه میزندو اگر ایرادی پیدا كند به نسبت همان نوع ایراد بوق خاصی را به صدا در میاورد(خود تراشه بلند گو ندارد بلكه سیگنال صوتی لازم را به بلند گو ارسال میكند) سپس بعد از گذراندن مرحله اول بوت این تراشه اقدام به شمارش سلول های حافظه ی رم میكند و بعد از ان شناسایی هارد دیسك و دیگر قطعات متصل به رابط IDE را انجام میدهد. این تراشه ی كوچك وظایف زیادی به عهده دارد كه در حوصله این مقاله نمیگنجد و در سطوح بعدی به آنها خواهیم پرداخت. 
۲) North & South CHIP چیپ شمالی و جنوبی به صورت دو تراشه ی مجزا بر روی بورد اصلی نصب شده اند كه مهمترین بخش یك مادر بورد هستند و مرغوبیت و امكانات یك مادر بورد را از روی این دو چیپ می سنجند. اگر مادر بوردی در اختیار دارید به راحتی این دو تراشه روی آن قابل رویت هستند. روی تراشه ی شمالی كه بزرگتر و مهم تر است معمولآ یك هیت سینك ( خنك كننده ی الومینیومی یا مسی) وجود دارد (و در موارد جدیدتر یك فن كوچك). وظیفه ی این دو تراشه به صورت مختصر برقرای ارتباط كلیه قطعات ورودی و خروجی و داخلی و خارجی با پردازنده ی مركزی است. 
۳) CPU Socket سی پی یو به صورت مستقیم بر روی مادر بورد نصب میشود و نوع سوكت (محل اتصال و تعداد جای پایه ها) و همچنین نوع و مدل چیپ شمالی و جنوبی است كه تعیین میكنند كه این مادر بورد چه نوع پردازنده ای را پشتیبانی میكند و چه پردازنده ای به اصطلاح قابل استفاده بر روی این بورد است. 
۴) Power Supply Connector به محل اتصال فیش پاور كامپیوتر گفته میشود كه دارای دو ردیف ده تایی است كه از منبع تغذیه مستقیم به مادر بورد وصل میشود و برق مورد نیاز مادر بورد و سی پی یو و دیگر اجزا متصل به بورد اصلی را تامین میكند. 
۵) در اینجا منظور از I/O كلیه ورودی و خروجی هایی است كه به صورت اسلات روی مادر بورد قرار دارند و یا به صورت پورت در پشت كیس قابل رویت هستند. 
از جمله ی اصلی ترین و لاینفك ترین این اسلات ها كه نیاز به یك بحث مفصل در آینده مفصل دارد اسلات رم است كه در مادر بورد های فعلی به صورت ۴ بانك ۱۸۴ پایه ای وجود دارد. 
از دیگر اسلتها میتوان شیار AGP و دیگر شیارهای PCI را نام برد.در شیار AGP فقط میتوان كارت گرافیك نصب نمود اما در درون اسلتهای PCI كه دست كم ۵ عدد از انها به رنگ سفید بر روی بورد اصلی مشخص هستند میتواد قطعاتی مانند كارت صدا و كارت مودم و كارت شبكه و انواع كارت های رابط دیگر را نصب نمود... 
البته در سیستم های پیشرفته استانداردی جدید تر با نام PCI EXPRESS وجود دارد كه مدتها پیش نوید آن داده شده بود. 
دیگر ورودی خروجی های مهم كامپیوتر را به صورت فهرست وار فقط نام میبریم. 
PS۲ , USB۲.۰ , FIRE WIRE (IEEE ۱۳۹۴) , Parallel & Serial Ports , &…

 سی پی يو (CPU) واحد پردازش مرکزی چيست؟

پردازنده
کامپيوتری که هم اکنون بکمک آن در حال مشاهده و مطالعه اين صفحه هستيد ، دارای يک ريزپردازنده است . ريزپردازنده بمنزله مغز در کامپيوتر است. تمام کامپيوترها اعم از کامپيوترهای شخصی ، کامپيوترهای دستی و ... دارای ريزپردازنده می باشند. نوع ريزپردازنده استفاده شده در يک کامپيوتر می تواند متفاوت باشد ولی تمام آنها عمليات يکسانی را انجام خواهند داد. 

تاريخچه ريزپردازنده ها 

ريزپردازنده که CPU هم ناميده می گردد، پتانسيل های اساسی برای انجام محاسبات و عمليات مورد نظر در يک کامپيوتر را فراهم می نمايد. ريزپردازنده از لحاظ فيزيکی يک تراشه است . اولين ريزپردازنده در سال 1971 و با نام Intel 4004 معرفی گرديد. ريزپردازنده فوق چندان قدرتمند نبود و صرفا" قادر به انجام عمليات جمع و تفريق چهار بيتی بود. نکته مثبت پردازنده فوق، استفاده از صرفا" يک تراشه بود.قبل از آن مهندسين و طراحان کامپيوتر از چندين تراشه و يا عصر برای توليد کامپيوتر استفاده می کردند. 

اولين ريزپردازنده ای که بر روی يک کامپيوتر خانگی نصب گرديد ، 8080 بود. پردازنده فوق هشت بيتی و بر روی يک تراشه قرار داشت . اين ريزپردازنده در سال 1974 به بازار عرضه گرديد.اولين پردازنده ای که باعث تحولات اساسی در دنيای کامپيوتر شد ، 8088 بود. ريزپردازنده فوق در سال 1979 توسط شرکت IBM طراحی و اولين نمونه آن در سال 1982 عرضه گرديد. وضعيت توليد ريزپردازنده توسط شرکت های توليد کننده بسرعت رشد و از مدل 8088 به 80286 ، 80386 ، 80486 ، پنتيوم ، پنتيوم II ، پنتيوم III و پنتيوم 4 رسيده است . تمام پردازنده های فوق توسط شرکت اينتل و ساير شرکت های ذيربط طراحی و عرضه شده است . پردازنده های پنتيوم 4 در مقايسه با پردازنده 8088 عمليات مربوطه را با سرعتی به ميزان 5000 بار سريعتر انجام می دهد! جدول زير ويژگی هر يک از پردازنده های فوق بهمراه تفاوت های موجود را نشان می دهد.

توضيحات جدول : 

ستون Date نشاندهنده سال عرضه پردازنده است.
ستون Transistors تعدا ترانزيستور موجود بر روی تراشه را مشخص می کند. تعداد ترانزيستور بر روی تراشه در سال های اخير شتاب بيشتری پيدا کرده است .
ستون Micron ضخامت کوچکترين رشته بر روی تراشه را بر حسب ميکرون مشخص می کند. ( ضخامت موی انسان 100 ميکرون است ).
ستون Clock Speed حداکثر سرعت Clock تراشه را مشخص می نمايد.
ستون Data Width پهنای باند واحد منطق و محاسبات (ALU) را نشان می دهد. يک واحد منطق و حساب هشت بيتی قادر به انجام عمليات محاسباتی نظير: جمع ، تفريق ، ضرب و ... برای اعداد هشت بيتی است. در صورتيکه يک واحد منطق و حساب 32 بيتی قادر به انجام عمليات بر روی اعداد 32 بيتی است . يک واحد منطق و حساب 8 بيتی بمنظور جمع دو عدد 32 بيتی می بايست چهار دستورالعمل را انجام داده در صورتيکه يک واحد منطق وحساب 32 بيتی عمليات فوق را صرفا" با اجرای يک دستورالعمل انجام خواهد داد.در اغلب موارد گذرگاه خارجی داده ها مشابه ALU است . وضعيت فوق در تمام موارد صادق نخواهد بود مثلا" پردازنده 8088 دارای واحد منطق وحساب 16 بيتی بوده در حاليکه گذرگاه داده ئی آن هشت بيتی است . در اغلب پردازنده های پنتيوم جديد گذرگاه داده 64 بيتی و واحد منطق وحساب 32 بيتی است . ستون MIPS مخفف کلمات Millions of instruction per Second ( ميليون دستورالعمل در هر ثانيه ) بوده و واحدی برای سنجش کارآئی يک پردازنده است. 

درون يک پردازنده 

بمنظورآشنائی با نحوه عملکرد پردازنده لازم است، نگاهی به درون يک ريزپردازنده داشته و با منطق نحوه انجام عمليات بيشتر آشنا شويم. يک ريزپردازنده مجموعه ای از دستورالعمل ها را اجراء می کند. دستورالعمل های فوق ماهيت و نوع عمليات مورد نظر را برای پردازنده مشخص خواهند کرد. با توجه به نوع دستورالعمل ها ، يک ريزپردازنده سه عمليات اساسی را انجام خواهد داد : 

1 - يک ريزپردازنده با استفاده از واحد منطق و حساب خود (ALU) قادر به انجام عمليات محاسباتی نظير: جمع ، تفريق، ضرب و تقسيم است. پردازنده های جديد دارای پردازنده های اختصاصی برای انجام عمليات مربوط به اعداد اعشاری می باشند. 

2 - يک ريزپردازنده قادر به انتقال داده از يک محل حافظه به محل ديگر است . 

3 - يک ريزپردازنده قادر به اتخاذ تصميم ( تصميم گيری ) و پرش به يک محل ديگر برای اجرای دستورالعمل های مربوطه بر اساس تصميم اتخاذ شده است . 

 حافظه موقت (RAM) چيست؟

معروفترين حافظه مورد استفاده كامپيوتر است . به اين وسيله از انجايي كه دستيابي به سلول هاي حافظه آن بلافاصله قابل دسترسي هست random access ميگويند نقطه مقابل RAM را Serial Access Memory (SAM) مينامند همانطور كه از نامش پيداست ديتاها را بصورت سريال مانند نوار كاست نگهداري ميكند . در SAM اگر ديتايي در دسترس نباشد كليه ديتاها چك ميشوند تا به ديتاي مورد نظر برسد . كاربرد SAM در حافظه بصورت بافر بيشتر مورد استفاده است . اما در RAM در هر لحظه اي كه بخواهيد ميتوانيد به ديتاي مورد نظر دسترسي داشته باشيد . در اين مقاله سعي ميكنم تمامي چيزهايي كه لازمست تا بدانيد RAM چيست و چه ميكند را توضيح ميدهم . 
يك چيپ حافظه تقريبا شبيه به ميكروپروسسور همان IC (Integrated Circuit) هست در اين مدارات مجتمع ميليون ها ترانزيستور و خازن قرار دارد . در تقريبا تمامي كامپيوتر ها در حافظه dynamic random access memory (DRAM) ترانزيستور و خازن مجموعا با هم يك سلول از حافظه را تشكيل ميدهند كه نمايش دهنده يك بيت از حافظه هستند . خازن يك بيت از حافظه را نگهداري ميكند يا صفر يا يك . در مقابل ترانزيستور بصورت سوئيچي عمل ميكند كه وظيفه كنترل مدارات را روي چيپ حافظه دارد كه ايا خازن را بخواند يا اينكه موقعيت را براي نخواندن ان و تغيير موضع ايجاد كند . 
خازن را ميتوانيد مثل سطلي در نظر بگيريد كه الكترون ها در ان ذخيره ميشوند . براي ذخيره كردن 1 در سلول حافظه اين سطل پر از الكترون ميشود و براي 0 شدن خالي از الكترون ميشود . مشكلي كه اين خازنها دارند اينستكه پس از مرور زمان نشتي ميكنند و گرايش به خالي شدن دارند . اين اتفاقات در كمتر از ميلي ثانيه اتفاق مي افتد . بنابراين براي عملكرد درست حافظه پويا يا حتي CPU كنترل كننده حافظه بايد انها را شارژكند تا مقدار 1 را در خودشان نگه دارند . يعني كنترل كننده حافظه مدام حافظه را ميخواند و دوباره انرا مينويسد ! اين عمليات بصورت خودكار در يك ثانيه هزاران بار اتفاق مي افتد . 
براي تصور قضيه فوق در ذهنتان فرض كنيد سطل آبي داريم كه از زير سوراخ كوچكي دارد وقتي سطل را از اب پر ميكني و شير اب را قطع كردي اب ظرف رو به اتمام ميرود حالا براي اينكه ظرف هميشه پر از اب يا همان الكترون باشد يك شناور ميگذاريم كه با پايين امدن ان اب دوباره به ظرف بريزد . 
عمليات refresh شدن رم براي رم هاي پويا هست و عملا براي همين قضيه به اين نام ناميده شده اند . بنابراين رم هاي پويا مداوما بايد در حال refresh شدن باشند درغير اينصورت اطلاعات داخل خود را از دست ميدهند . بنابراين اين refresh شدن ها باعث ميشود از سرعت اين رم كم بشود . 
سلول هاي حافظه روي يك تخته سيليكوني قرار دارند كه بصورت ارايه اي از ستون ها و سطر ها هست به ستون ها bitline و به سطرها wordline ميگويند . محل تقاطع اين دو محدوده شناسايي ادرس هاي سلول حافظه ميباشد . 
DRAM ها مداوما ستونهايشان را شارژ ميكنند تا ترانزيستور هاي خود را بصورت فعال نگهدارند . وقتي قرار باشد كه مقدار يك را به خازن اختصاص دهد انرا شارژ ميكند اما وقتي ميخواهد ان مقدار را بخواند كه ايا مقدار يك را دارد يا نه يك امپلي فاير حساس مشخص ميكند كه ايا خازن ظرفيتش از الكترون باندازه بيش از 50% هست يا خير اگر هست مقدار يك دارد وگرنه بايد مقدار يك به ان داده ميشود . تحليل عملكرد DRAM تا همينجا بماند بنابراين يادتان باشد كه خازن ها به تنهايي نميتوانند كاري كنند بلكه RAS و CAS براي ادرس دهي خازنها لازمند . يك كنتور براي انكه لحظات رفرش شدن را بشمارد . يك امپلي فاير حساس براي خواندن مقدار خازن و اينكه ايا خازن قابل نوشتن هست يا خير . 
Static RAM (SRAM) از تكنولوژي متفاوتي استفاده ميكند . در رم از نوع ايستا نوعي flip-flop وجود دارد كه هر بيت از حافظه را نگهداري ميكند . يك فليپ فلاپ براي حافظه چهار تا شش ترانزيستور سيم كشي شده به هم دارد اما ديگر نيازي به تازه شدن و refresh شدن ندارند . و اين همان نقطه اي است كه باعث ميشود رم ايستا از رم پويا پيشي بگيرد . به هر حال از انجايي كه بخش هاي بيشتري نسبت به رم پويا در رم ايستا داريم بنابراين سلول هاي حافظه فضاي بيشتري نسبت به رم پويا اشغال ميكنند . بنابراين شما روي چيپ حافظه از حافظه كمتري برخوردار ميشويد كه باعث ميشود اين نوع حافظه گران شود . 
بنابراين رم ايستا سرعت بيشتري دارد اما گرانتر است اما رم پويا سرعت كمتري دارد در عوض ارزان تر است . لذا رم ايستا براي كش CPU بهتر است و رم پويا براي حافظه هاي بزرگتر پركاربرد تر است . 
چيپ هاي حافظه امروزه بصورت كارتهايي كه ماژول ميناميم هستند حتما شده كه روي اين حافظه ها اعدادي مثل 8*32 يا 4*16 را ديده باشيد اين اعداد تعداد چيپهاي موجود در ان چيپ را نمايش ميدهند و اينكه هر اما اينكه چه نوع رمي بر روي چه نوع پايه اي قرار بگيرد نيز نكته ايست كه نبايد از ان به اين سادگي رد شد . در مقالات قبلي درمورد نحوه اتصال رم با مادربرد توضيحاتي داده ام . اما نكاتي را باز هم ياداور ميشوم : 
SIMM single in-line memory module اين برد از حافظه از 30 پين براي اتصال با ابعاد 9*2 سانتيمتر دارد در اكثر كامپيوتر ها SIMM ها را بايد بصورت جفت نصب كنيد علاوه بران ميزان حافظه نيز در اين جفت بايد يكي باشد اين بان دليل است كه پهناي باند ارتباطي باس مادربرد شما بيش از يك SIMM ميباشد . يعني براي انكه شما از 16 مگابايت رم بهره مند شويد بايد دو رم 8 مگابايتي نصب كنيد . كه هر SIMM بفرض ميتواند 8 بيت ديتا منتقل كند . در حاليكه باس سيستم ميتواند 16 مگابايت منتقل كند . SIMM هاي اخير در ابعاد 11*2.5 سانتيمتر هستند كه از 72 پين براي اتصال استفاده ميكنند كه اين پينها براي افزايش پهناي باند است كه تا بيش از 256 مگابايت رم هم ميتوان برانها نصب كرد . 
اما همانطور كه ميدانيد SIMM ها قديمي شده و تكنولوژي جديد بنام Dual in-line Memory Module (DIMM) وجود دارد . كه داراي 164 يا 184 پين هستند با ابعاد تقريبا 14*2.5 سانتيمتر DIMM ها ميتوانند از 8 مگابايت تا 1 گيگابايت گنجايش براي رم داشته باشند و ديگر نيازي به اينكه بصورت جفت قرار بگيرند ندارند . نوع ديگري هم وجود دارد كه در مقاله مربوطه در مورد Rambus in-line Memory Module (RIMM) توضيح داده ام 
انواع رم هاي متداول 
SRAM Static RAM 
داراي چندين ترانزيستور به تعداد 8 تا 6 براي هر سلول حافظه اما بدون خازن در هر سلول كه بهتر است براي كش استفاده شود 
DRAM Dynamic RAM 
داراي سلول هاي حافظه با ترانزيستور و خازن كه نياز به refresh شدن دارد . 
Fast page mode Dynamic RAM FPM DRAM 
نوع اوليه DRAM بود ماكسيموم سرعت انتقال داده ها در كش از نوع لايه دو به 176 MBps ميرسيد 
EDO DRAM Extended data-output Dynamic RAM 
مثل ديگر رم ها صبر نميكند كه تمامي اعمال پردازش روي بيت اول انجام شود و سپس سراغ بيت بعدي برود بلكه همان وقتي كه ادرس بيت اول را شناسايي كرد بدنبال بيت بعدي ميرود تقريبا 5% سرعت بيشتري نسبت به FPM RAM دارد حداكثر سرعت براي كش لايه دو مقدار 264 MBps ميباشد . 
SD RAM Synchronous dynamic random access memory 
5% سرعت بيشتري نسبت به EDO DRAM دارد و معمولتر از نسخه اخير است حداكثر سرعت ارتباط با كش لايه 2 به 528 MBps ميرسد 
DDR SDRAM Double Rate SDRAM 
همان SDRAM منتهي با پهناي باند بيشتر حداكثر سرعت ارتباط با كش لايه 2 مقدار 1064 MBps ميباشد البته براي باس 133 
RDRAM Rambus DRAM 
سرعتي فوق العاده اي دارد اما قيمت زيادي هم دارد . 
CMOS RAM 
مقدار كمي از حافظه كه در كامپيوتر شما براي شناسايي ديگر اجزا به كار ميرود اين حافظه به يك باتري كوچك نيازمند است همان باطري كه وقتي در كيس را باز ميكنيد و انرا ميبينيد . 
VRAM video RAM 
حافظه اي كه روي كارت گرافيك يا ويدئويي شما نصب شده است .

 سی دی رام و سی رايتر (CD/RW) چه هستند؟

 CD-ROM چیست ؟ 
دیسکهای فشرده صفحاتی از جنس پلاستیک به شعاع ۱۲ سانتی متر هستند که لایه ای آلومینیومی روی آنها نشسته است ، لایه ای از جنس پلی کربنات آن را می پوشاند و قشر محافظ لاکی روی دیسک آن را از گردو خاک و خش محفاظت می کند. حفره ای دایره ای به قطر ۱۵ میلی متر در وسط دیسک قرار داد. سی دیها مانند صفحه های گرامافون ، فقط یک شیار (TRACK) مارپیچی داده ای دارند. این شیار از مرکز دیسک به سمت بیرون خوانده می شود.

CD-ROM ها هر روز و هر روز سریعتر می شوند اما سریعترین آنها ممکن است از دستگاههای قبلی کندتر و یک دستگاه اسما " کند هم ممکن است از دستگاههای به ظاهر سریع سریعتر عمل کند. چگونه ؟ چه کسی بررسی کرده است که یک دستگاه سی دی رام (CD-ROM) دقیقا" به همان سرعتی عمل می کند که روی بسته بندی آن نوشته شده است ؟ آیا واقعا" لازم است دستگاه سی دی رام خود را با یک نوع جدیدتر عوض کنید؟ شما به عنوان یک خریدار حق دارید در قبالی پولی که می دهید دستگاه بهتری به دست بیاورید. 
CD-ROM مخفف انگلیسی کلمات دیسک فشرده - حافظه فقط خواندنی است دستگاه سی دی رام دیسکهایی را می خواند که فقط از روی آنها می توان خواند و روی آنها نمی توان نوشت. یک سی دی رام تقریبا به اندازه ۷۰۰ دیسکت فلاپی اطلاعات را در خود جای می دهد در نتیجه وسیله بسیار مناسبی برای نرم افزارهای بازی، دائره المعارفها ، کتاب راهنمای تلفن و برنامه های چند رسانه ای است.اکنون در حالی که چند سالی بیشتر از آن زمان نمی گذرد، سرعت بازیابی داده ها توسط سی دی رام به ۳۶۰۰ کیلو بایت در ثانیه رسیده است - یعنی ۲۴ برابر سریعتر که آن را به صورت ۲۴x نمایش می دهند. سرعت انتقال داده ها توسط سی دی رام را با ۲۴x,..,۴x,۲x نشان می دهند یعنی ۲،۴،...و۲۴ برابر سرعت اولین دستگاههای سی دی رام. 
● سی دی رام ها چگونه کار می کنند؟ 
درون دستگاه سی دی رام یک موتور وجود دارد که صفحه سی دی رام را می چرخاند. یک هد هم درون این دستگاه روی سطح سی دی رام حرکت می کند تا از بخشهای مختلف صفحه سی دی رام اطلاعات را بخواند . حرکت این هد روی صفحه سی دی رام مشابه حرکت سوزن گرامافونهای قدیمی روی صفحه گرامافون است با این تفاوت که هد در سی دی رام با صفحه به هیچ وجه برخورد نمی کند. گردش صفحه سی دی رام در دستگاه به دو نوع متفاوت صورت می گیرد. در یک روش سرعت خواندن داده ها خیلی بالا نیست و در حد مشخصی ثابت می ماند. در روش دیگر می توان با سرعت فوق العاده بالایی داده ها را از دیسک خواند اما نه همیشه و نه برای همه داده ها. 
روش فنی ساخت دستگاههای سی دی رام تا همین اواخر روشی معروف به سرعت ثابتی خطی یا CLV (Constant Linear Velocity) بود. در روش CLV سرعت داده ها همیشه ثابت است چه سی دی رام از شیار درونی بخواند چه از شیار بیرونی زیرا سرعت چرخش صفحه تغییر می کند. وقتی دستگاه سی دی رام از مرکز صفحه دور می شود وبه شیارهای بیرونی نزدیک می شود، سرعت چرخش صفحه کند می گردد. بدین ترتیب با تند و کند کردن گردش صفحه سی دی رام اطلاعات در هر جای دیسک که باشد با سرعت ثابتی بازیابی می شود. سازنده سی دی رام هم به سادگی می تواند سرعت دستگاه را مشخص کرده و روی دسته بندی اعلام نماید. اشکال این روش در این است که تغییرات مداوم در گردش صفحه باعث تاخیر در خواندن می شود زیرا هد دستگاه برای خواند اطلاعات باید صبر کند تا گردش صفحه تغییر کردهو تند یا کند شود. این تاخیر مانعی در راه ساخت دستگاههای خیلی سریع است و اجازه نمی دهد سرعت بازیابی داده ها از مقدار معینی فراتر برود. نیاز به سرعت بیشتر در بازیابی داده ها باعث شد تا روش فنی دیـگری ابداع شود که به روش CAV (Constant Angular Velocity)یا سرعت زاویه ای ثابت معروف است در روش CAV درست برعکس CLV عمل می شود . یعنی سرعت گردش صفحه ثابت است و سرعت خواندن داده هاست که تغییر می کند. در این روش هر چه هد از مرکز صفحه به سمت بیرون می رود ، سرعت بازیابی داده ها بیشتر می شود در نتیجه سرعت کار دستگاه کاملا بستگی دارد به این که داده ها چگونه و در کجای صفحه سی دی رام پراکنده شده باشند. 
▪ نکته : وقتی روی جعبه سی دی رام ذکر می شود که سخت افزار لازم یک پردازنده پنتیوم ۱۰۰ مگاهرتز است یعنی این حداقل سخت افزار لازم برای بهترین کارایی دستگاه سی دی رام است. نکته اساسی این است که قبل از خرید یک دستگاه سی دی رام دقت کنید که آیا سخت افزار لازم آن را دارید یا خیـــر. 
اولین مزیت داشتن سی دی رام نصب سریع نرم افزارها و برنامه های بزرگی همچون Microsoft Office است .چون بازیابی داده ها از یک سی دی رام سریعتر انجام می شود. نصب یک نرم افزار بزرگ هم خیلی سریعتر انجام می شود . پس از نصب ، هر چند که بعضی از اطلاعات ممکن است روی دیسک سخت بنشیند اما همچنان حجم زیادی از اطلاعات می ماند که باید از روی سی دی رام خوانده شود. طبیعتا" هر چه دستگاه سی دی رام سریعتر باشد، اجرای برنامه سریعتر انجام خواهد شد. و همچنین در مورد بازیهای کامپیوتری داشتن یک دستگاه سی دی رام سریع از پرشها و مکثای ملال آور در حین بازی جلوگیری می کند. 
سی دی های ضبط شدنی: جابجایی از دیسکت به سی دی رام در چند سال گذشته افزایش یافته است. امروزه بسیاری از سازندگان ، نرم افزارهای خود را بر روی سی دی رام عرضه می کنند زیرا این رسانه داده های بسیار زیادی را در خود جای می دهد حدود ۶۰۰ مگابایت ، با گنجایش ۴۴/۱ مگابایتی است. و سی دی رامها گنجایش بسیار زیادی دارند برای ذخیره و بازیابی داده به صورت یک انتخاب طبیعی درآمده اند. و آنها فقط خواندنی هستند و کاربران نمی توانند آنها را به صورت وسایل ذخیره گر به کار ببرند. و با معرفی فناوری سی دی قابل ضبط (CD-Recordable) یا سی دی آر (CD-R) و امکان دادن به کاربران برای نوشتن داده ها برروی سی دی ها تغییر کرد. فناوری یکبار نویسی چندبار خواندنی بدین معنی است که نمی توانید مانند دیسکتها فایلهای خود را پاک کنید و مجددا" بنویسید. افزودن براین نسخه های اولیه دیسکرانهای سی دی - آر گران قیمت هستند و نصب و عملیات آنها دشوار است . 
دیکسرانهای CD-RW , CD-R با آن که برای تهیه نسخه پشیبان (Backup) ، آرشیو سازی ، و انتقال داده ها بسیار مناسب هستند به سرعت دیسک سخت نمی توانند داده ها را ضبط کنند و به سرعت دیسکرانهای سی دی رام جدید نیز نمی توانند داده ها را بخوانند. 
● آشنایی با ساختمان CD-ROM: 
CD-ROM علامت اختصاری Compact Disk-Read Only Memory است. این عبارت را می توان به صورت دیسک فشرده - حافظه فقط خواندنی ترجمه کرد. و فشرده است چون گنجایش آن حدود ۶۵۰ مگابایت اطلاعات روی دیسکی ۷۲/۴ اینچی است. آن را حافظه ای فقط خواندنی می نامند چون اطلاعات روی آن ضبط شده است. و دیگر نمی توان اطلاعات آن را مانند دیسکهای فلاپی پاک کرد و مجددا" اطلاعات جدید روی آن نوشت. 
● فایدهای CD-ROM چیست ؟ 
با انکه دیسکهای سخت امروزی گنجایش بیشتری از سی دی ها دارند و مهمترین علت متداول شدن سی دی ها ظرفیت ذخیره داده های بسیار زیاد آنها ست و دائره المعارفها را می توان در یک سی دی جای داد. و دیسکرانهای CD-ROM همچنین می توانند سی دی های صوتی را اجرا کنند. و البته برای این که کامپیوتر بتواند صوت ضبط شده در سی دی ها را اجرا کند باید حاوی کارت صوتی و نرم افزار لازم باشند.

رايتر ها:

 دی وی دی رام و دی وی دی رايتر (DVD/RW) چه هستند؟

DVD-ROM ها مدتی است که وارد عرصه رقابت شده اند وبا امکانات بیشتر و با سازگاری با انواع بافت CD و قابلیت خواندن DVD بازار CD-ROM ها را در دست می گیرند دیگر کمتر شرکت معتبری را می توان یافت که CD-ROM تولید کند بنابراین در زمان خرید CD-ROM خوب فکر کنید.
یک DVD با قابلیت ذخیره سازی ۱۷ گیگا بایت (در انواع دو لایه و دو رویه ) ظرفیتی برابر ۲۶ CD معمولی ۶۶۵ مگابایتی دارد. اطلاعات روی DVD مانند CD روی یک شیار( پیت ) حلزونی رایت می شود.هر چه طول پیت کوچکتر و قطاع فشرده تر باشد ظرفیت بیشتر است (حداقل طول پیت روی DVD برابر ۴/۰ میکرو متر و رویCD برابر ۹/۰میکرومتر است فاصله قطاعها روی DVD برابر ۷۴/۰ میکرو متر و روی CD برابر۶/۱میکرومتر است.)
درDVD به همین ترتیب طول موج پرتو لیزر از ۷۸۰ نانو به ۶۵۰ تا ۶۳۵ نانومتر کاهش پیدا کرده می توان گفت که سرعت خواندن دیسک گردانهای DVD از دیسک گردانهای CD بیشتر است.مثلاً سرعت یکی از مدلهای توشیبا بدون سر و صدای عجیب و غریب به ۲۶ می رسد.
دیسک گردانهای DVD-ROM کنونی متعلق به نسل سوم هستند و می توان آتها را بدون هیچ مشکلی تحت ویندوز نصب کرد. این دستگاهها DVD را با سرعت ۴X یا ۵X می خوانند. سرعت خواندن CD در آنها به ۲۴X تا ۳۲X می رسد .
جایگزین شدن دستگاههای نسل سوم با نسل دوم کارایی را تا حد زیادی بالا می برد. آهنگ انتقال داده در محصولات نسل دوم ۲۷۰۰ کیلو بایت بر ثانیه است در حالیکه در محصولات جدید به ۶۰۰۰ کیلو بایت بر ثانیه می رسد.
همین وضعیت در خواندن CD نیز صادق است: سرعت خواندن در مدلهای نسل دومی ۱۰ تا ۱۲ برابر است در حالیکه در محصولات جدید به ۶ برابر رسیده اکثریت دیسک گردانهای DVD از نظر ربع خطا ضعف دارند.
آهنگ انتقال داده در دیسک گردانهای مربوط به نسل سوم حداکثر ۶ مگابایت بر ثانیه است بنابراین یک رابط E-IDE با آهنک انتقال خداکثر ۱۶ مگابایت بر ثانیه برای اتصال آنها کافی است البته برخی تولید کنندگان این دستگاهها رابا رابط SCSI ساخته اند.
▪ به این نکات توجه داشته باشید:
ـ به کیفت مکانیزم تصحیح خطا اهمیت دهید. با خوب بودن ا ین مکانیزم برخی خطاهای ناشی از خراشهای سطح دیسک و لکه هایی چون اثر انگشت تصحیح میشوند چنین چیزی از چند کیلو بایت سرعت بیشتر بهتر است.
ـ به میزان تجملی که نیاز دارید فکر کنید برخی کلیدها که برای ساده سازی پخش CDهای صوتی در نظر گرفته شده اند فقط روی گروهی از دیسک گردانها وجود دارد.
ـ چیزهایی که همراه باد یسک گردان عرضه می شود بسته به مارک آن تفاوت دارد ولی معمولاً یک دفترچه راهنما چند پیچ برای نصب و کابلهای داده و صوتی همراه دیسک گردان وجود دارد.
ـ بر سازگاری دستگاه تاکید داشته باشید برای اطمینان از آینده سازگاری با بافتهای قبلی CD و سیستمهای مختلف فایل را باید به عنوان پیش فرض در نظر داشته باشید.دیسک گردانهای کنونی از نسل سوم از اطمینان خوبی برخوردارند.

 حافظ دائمی (HDD) چيست؟

تقريباً هر کامپیوتر رومیزی و سرور دارای یک یا چند هارد دیسک میباشد. هر پردازنده مرکزی و سوپرکامپیوتر در حالت عادی به صدها عدد از این هارد دیسک متصل است. امروزه دستگاههای زیادی را می توان یافت که تا چندی پیش از نوار (Tape) استفاده میکردند ولی حال از هارد دیسک استفاده میکنند. این تعداد انبوه از هارد دیسکها یک کار را به خوبی انجام میدهند. آنها اطلاعات دیحیتال را به یک فرم تقریباً همیشگی ذخیره میکنند. آنها این توانایی را به کامپیوترها می دهند تا در هنگامی که برق میرود اطلاعات خود را بیاد بیاورند.


اساس هارد دیسک

هارد دیسکها در دهه 1950 اختراع شدند. در ابتدا آنها دیسکهای بزرگی به ضخامت 20 اینچ بودند و فقط مقدار محدودی مگابایت اطلاعات میتوانستند ذخیره کنند. در ابتدا نام آنها "دیسکهای ثابت یا ماندنی" (Fixed Disks) یا وینچسترز (Winchesters) (یک اسم رمز که قبلا برای یک محصول محبوب IBM استفاده می شده.) بود. بعدا برای تشخیص هارد دیسک از فلاپی دیسک نام هارد دیسک بر روی آنها گذاشته شد.
هارد دیسکها یک صفحه گرد سخت (بشقاب) دارند که قادر است میدان مغناطیسی را نگه دارد، بر خلاف لایه پلاستیکی انعطاف پذیری که در فلاپیها و کاستها دیده می شود.
در ساده ترین حالت یک هارد دیسک هیچ تفاوتی با یک نوار کاست ندارد. هم هارد دیسک و هم نوار کاست از یک تکنیک برای ذخیره کردن اطلاعات استفاده میکنند . این دو وسیله از مزایای عمده ذخیره سازی مغناطیسی استفاده میکنند. میدان مغناطیسی براحتی پاک و دوباره نوشته می شود. این میدان براحتی می تواند الگوی شار مغناطیسیای که بر روی میدان ذخیره شده را بیاد بیاورد.


نوار کاست در برابر هارد دیسک

بیایید باهم نگاهی به بزرگترین تفاوتهای بین نوار کاست و هارد دیسک داشته باشیم :

- ماده مغناطیسی قابل ظبط در کاست بر روی یک نوار نازک پلاستیکی روکش شده است. در یک هارد دیسک ماده مغناطیسی قابل ضبط روی یک صفحه آلومینیومی یا شیشهای با دقت بالا، لایه بندی شده است، همچنین این صفحه به خوبی صیقل داده شده تا هر گونه ناهمواری از بین برود.

- در نوار کاست هِدِ خواندن/نوشتن (Read/Write Head) مستقیما با نوار در تماس است. در یک هارد دیسک هد خواندن/نوشتن در بالای صفحه حرکت میکند و در حقیقت هیچ وقت با صفحه تماس نمییابد.

- در یک نوار کاست شما برای اینکه به یک نقطه خاص دسترسی داشته باشید باید از دکمههای جلوبر (Fast-Forward) و معکوس (Reverse) استفاده کنید که این امر در یک نوار طولانی می تواند زمان زیادی صرف کند. در یک هارد دیسک شما بطور تقریبی میتوانید فورا به هر نقطه روی سطح دیسک حرکت کنید.

- در یک نوار کاست، نوار با سرعت 2 اینچ در ثانیه (تقریبا 5/08 cm در ثانیه) از بالای هد حرکت میکند درحالی که در هارد دیسک یک صفحه آن میتواند با سرعتی بالغ بر 3000 اینچ در ثانیه در زیر هد چرخش کند.

- در یک هارد دیسک اطلاعات در دامنههای مغناطیسی بی نهایت کوچکی در مقایسه با نوار کاست ضبط میشوند. کوچک بودن این دامنهها بعلت دقت صفحه (بشقاب) و سرعت هارد دیسک می باشد.
بعلت این تفاوتها یک هارد دیسک قادر است مقدار شگفت انگیزی از اطلاعات را در فضای کوچکی ذخیره کند. یک هارد دیسک همچنین میتواند در کسری از ثانیه به هرکدام از اطلاعات دسترسی داشته باشد.


ظرفیت و توان اجرایی

یک کامپیوتر رومیزی به طور معمول یک هارد دیسک با ظرفیتی بین 20 تا 120 گیگابایت دارد که اطلاعات بصورت فایلها در آن ذخیره شده اند. در ساده ترین تعریف یک فایل به مجموعهای از بایتها گفته میشود. در این بایتها ممکن است کدهای اسکــــِی (ASCII Codes) کاراکترهای مربوط به یک نوشته ذخیره شده باشد، یا اینکه می توانند شامل دستورات یک برنامه نرم افزاری برای اجرا شدن توسط کامپیوتر باشند، یا اینکه می توانند شامل پیکسل رنگهای یک تصویر GIF باشند، هیچ فرقی نمی کند که در این بایتها چه چیزی ذخیره شده است، به هرحال یک فایل حقیقتاً یک رشته از بایتها می باشد. هنگامی که یک برنامه در حال اجرا شدن است و تقاضای یک فایل را می کند، هارد دیسک بایتهای آن را بازیابی میکند و آنها را به CPU میفرستد.


ما دو راه برای اندازه گیری توان اجرایی یک هارد دیسک داریم:

- سرعت انتقال اطلاعات (Data Rate): سرعت انتقال اطلاعات برابر است با تعداد بایتهایی که هارد دیسک می تواند در هر ثانیه در اختیار CPU قرار دهد. سرعتهایی مانند 5 تا 40 مگابایت در ثانیه معمول هستند.
- زمان جستجو (Seek Time): زمان جستجو مقدار زمان بین درخواست CPU برای یک فایل و اولین بایت فرستاده شده به CPU میباشد. زمانهایی بین 10 تا 20 میلی ثانیه معمول هستند.
پارامتر دیگری که در اینجا برای هارد دیسک ها مطرح است ظرفیت میباشد، که عبارت است از تعداد بایتهایی که هارد دیسک میتواند نگهداری کند.


اعضای داخلی: بورد الکترونیکی

بهترین راه برای اینکه بفهمیم یک هارد دیسک چگونه کار میکند این است که نگاهی بدرون آن داشته باشیم؛ (بخاطر بسپارید که باز کردن یک هارد دیسک باعث خرابی آن می شود، بنابراین این بخش چیزی نیست که شما بتوانید در خانه امتحان کنید مگر اینکه یک هارد از بین رفته داشته باشید.)

هارد دیسک در واقع یک جعبه آلومینیومی مهر و موم شده میباشد که مدارات الکترونیکی کنترل کننده در یک طرف آن ضمیمه شده است. همچنین کنترلهای الکترونیکی، سیستم خواندن/نوشتن و همچنین موتور که صفحات را میچرخاند در آنجا وجود دارند.
این مدارات الکترونیکی یک میدان مغناطیسی نیز بر روی سطح دیسک در میان بایتها ایجاد می کنند (برای خواندن) و یک میدان مغناطیسی نیز بر روی بایتها متفاوت با میدان اولی ایجاد می کنند (برای نوشتن)، این اجزای الکترونیکی بر روی یک بورد کوچک جمع شدهاند تا از دیگر اجزاء جدا شوند.


اعضای داخلی: در زیر بورد

در قسمت زیرین بورد اتصالات موتور چرخاننده صفحات قرار دارد و همچنین حفرهای فیلتر شده (برای جلوگیری از ورود گرد و غبار) برای یکسان کردن فشار هوای بیرون و درون هارد دیسک قرار دارد .
با برداشتن پوشش هارد دیسک قسمت درونی هارد دیسک آشکار میشود که بینهایت ساده ولی بسیار دقیق و مختصر میباشد :

- بشقاب ها (Platters): این صفحات معمولاً با سرعت 3600 تا 7200 دور در دقیقه (rpm) در هنگام فعالیت درایو چرخش میکنند. این صفحات به شکلی ساخته شدهاند تا تحمل این چرخش را داشته باشند، همچنین این صفحات بسیار صاف و صیقلی هستند (بطوری که شما در تصویر میتوانید انعکاس تصویر عکاس را در صفحات ببینید... راه سادهای برای اجتناب از آن وجود نداشت!).
- بازوی متحرک (Arm): این قطعه هد خواندن/نوشتن را در بالای صفحات نگهداری میکند و بوسیلۀ دستگاهی که در قسمت گوشۀ بالا قرار دارد کنترل میشود. بازو قادر است هدها را از مرکز تا لبۀ صفحات حرکت دهد. مکانیزم عمل بازو و دستگاه آن بسیار دقیق و سریع میباشد. یک بازو در یک هارد دیسک معمولی فاصلۀ بین مرکز تا لبۀ دیسکها را می تواند 50 بار در ثانیه طی کند – دیدن این عمل از نزدیک حتماً شما را متحیر خواهد کرد!


اعضای داخلی: صفحات و هدها

برای افزایش مقدار اطلاعاتی که درایو قادر است ذخیره کند اکثر هارد دیسکها دارای سیستم چند بشقابی (Multi Platters) هستند. درایوی که در شکل زیر مشاهده می کنید سه بشقاب و شش هد خواندن/نوشتن دارد.

بعضی از درایوها از یک کانال مارپیچ صوتی (Voice Coil) استفاده میکنند – همان تکنیکی که در بلندگو برای به لرزش درآوردن مخروط بلندگو استفاده شده در اینجا نیز برای حرکت بازوها استفاده میشود.


ذخیرۀ اطلاعات

اطلاعات برروی صفحات هارد دیسک بصورت قطاعهای دایرهای (Sectors) و شیارها (Tracks) ذخیره میشوند. ترکها دوایر متحدالمرکزی هستند و سکتورها قسمتهای جدا شدهای روی این شیارها هستند.

یک ترک نوعی برنگ زرد در شکل و همچنین یک سکتور نوعی برنگ آبی یک سکتور تعداد ثابتی از بایتها را در خود دارد – برای مثال 256 یا 512. بعداً سکتورهای درایو در سیستم عامل گروه بندی میشوند و به هر گروه از این سکتورها یک خوشه (Cluster) گفته میشود.

ترکها و سکتورها در مرحله شکل دادن سطح پایین (Low Level Format) شکل میگیرند. در این مرحله نقاط شروع و پایان سکتورها بر روی صفحات نوشته میشود. این مرحله درایو را آماده می کند تا بلوکهایی از بایتها را در خود نگهداری کند. ساختمان بندی درایو برای ذخیرۀ فایلها در شکل دادن سطح بالا (High Level Format) صورت میگیرد، عملی که در این نوع فرمت صورت می گیرد مانند این است که بخواهیم کمدهای مخصوص پروندهها را در سکتورها قرار دهیم. این نوع فرمت درایو را برای نگهداری فایل ها آماده می کند.

 دیسک مغناطيسی(FDD) چيست؟

معمولاً همه کامپيوترها يک ديسک گردان دارند. اين ديسک گردانها براي ديسکتهاي 5/3 اينچي هستند که ظرفيت آنها 44/1 مگابايت است. عملکرد داخلي درايورهاي فلاپي بسيار ساده است. موتوري که در داخل درايو قرار دارد، ديسکت را با سرعت 360 دور در دقيقه مي چرخاند، موتور که "موتور پله اي " ناميده مي شود، « محوري » را مي چرخاند، وبه اين ترتيب " هد خواندن / هد نوشتن " و معتلقاتش را در جهت شعاع ديسکت جلو و عقب مي برد . سوراخ مربعي در گوشه بالا و چپ محفظه ديسکت وجود دارد. وقتي دستور نوشتن به درايو داده شود، چراغي در درايو روشن مي شود که درست در زير اين سوراخ قرار دارد. اگر سوراخ باز باشد، نور عبور کرده از آن توسط بخش الکترونيکي درايو آشکار شده، و عمل نوشتن متوقف خواهد شد.

 کارت گرافيک (VGA) چيست؟

كارت گرافیك در كامپیوتر شخصی دارای جایگاهی خاص است . كارت های فوق اطلاعات دیجیتال تولید شده توسط كامپیوتر را اخذ و آنها را بگونه ای تبدیل می نمایند كه برای انسان قابل مشاهده باشند. در اغلب كامپیوترها ، كارت های گرافیك اطلاعات دیجیتال را برای نمایش توسط نمایشگر ، به اطلاعات آنالوگ تبدیل می كنند. در كامپیوترهایLaptop اطلاعات، همچنان دیجیتال باقی خواهند ماند زیرا این  كامپیوترها اطلاعات را بصورت دیجیتال نمایش می دهند.

اگر از فاصله بسیار نزدیك به صفحه نمایشگر یك كامپیوتر شخصی نگاه كنید ، مشاهده خواهید كرد كه تمام چیزهائی كه بر روی نمایشگر نشان داده می شود از "نقاط" تشكیل شده اند . نقاط فوق " پیكسل " نامیده می شوند. هر پیكسل دارای یك رنگ است . در برخی نمایشگرها ( مثلا" صفحه نمایشگر استفاده شده در كامپیوترهای اولیه مكینتاش ) هر پكسل صرفا" دارای دو رنگ بود: سفید و سیاه . امروزه در برخی از صفحات نمایشگر ، هر پیكسل می تواند دارای 256 رنگ باشد. در اغلب صفحات نمایشگر ، پیكسل ها بصورت " تمام رنگ "(True Color) بوده و دارای 16/8 میلیون حالت متفاوت می باشند. با توجه به اینكه چشم انسان قادر به تشخیص  ده میلیون رنگ متفاوت است ، 16/8 میلیون رنگ بمراتب بیش از آن چیزی است كه چشم انسان قادر به تشخیص آنها بوده و به نظر همان ده میلیون رنگ كفایت می كند!

هدف یك كارت گرافیك ، ایجاد مجموعه ای از سیگنالها است كه نقاط فوق را بر روی صفحه نمایشگر ، نمایش دهند.

كارت گرافیك چیست ؟

یك كارت گرافیك پیشرفته، یك برد مدار چاپی بهمراه حافظه و یك پردازنده اختصاصی است . پردازنده با هدف انجام محاسبات مورد نیاز  گرافیكی ، طراحی شده است . اكثر پردازنده های فوق دارای دستورات اختصاصی بوده كه به كمك آنها می توان عملیات گرافیك را انجام داد. كارت گرافیك دارای اسامی متفاوتی نظیر : كارت ویدئو ، برد ویدئو ، برد نمایش ویدئوئی ، برد گرافیك ، آداپتور گرافیك و آداپتور ویدئو است .

مبانی كارت گرافیك

بمنظور شناخت اهمیت و جایگاه كارت های گرافیك ، یك كارت گرافیك با ساده ترین امكانات را در نظر می گیریم . كارت مورد نظر قادر به نمایش پیكسل های سیاه وسفید بوده و از یك صفحه نمایشگر با وضوح تصویر 480 * 640 پیكسل استفاده می نماید.  كارت گرافیك از سه بخش اساسی زیر تشكیل می شود :

-حافظه . اولین چیزی كه یك كارت گرافیك به آن نیاز دارد ، حافظه است . حافظه رنگ مربوط به هر پیكسل را در خود نگاهداری می نماید. در ساده ترین حالت ( هر پیكسل سیاه و سفید باشد ) به یك بیت برای ذخیره سازی رنگ هر پیكسل نیاز خواهد بود. با توجه به اینكه  هر بایت شامل هشت بیت است ، نیاز به هشتاد بایت(حاصل تقسیم 640 بر 8 ) برای ذخیره سازی رنگ مربوط به پیكسل های موجود در یك سطر بر روی صفحه نمایشگر  و 38400 بایت ( حاصلضرب 480 در 80 ) حافظه بمنظور نگهداری تمام پیكسل های قابل مشاهده بر روی صفحه ، خواهد بود .

-اینترفیس كامپیوتر . دومین چیزی كه یك كارت گرافیك به آن نیاز دارد ، روشی  بمنظور تغییر محتویات حافظه كارت گرافیك است . امكان فوق با اتصال كارت گرافیك به گذرگاه مربوطه بر روی برد اصلی تحقق پیدا خواهد كرد. كامپیوتر قادر به ارسال سیگنال از طریق گذرگاه مربوطه برای تغییر محتویات حافظه خواهد بود.

-اینترفیس ویدئو . سومین چیزی كه یك كارت گرافیك به آن نیاز دارد ، روشی بمنظور تولید سیگنال برای مانیتور است . كارت گرافیك می بایست سیگنال های رنگی را تولید تا باعث حركت اشعه  در CRT گردد. فرض كنید كه صفحه نمایشگر در هر ثانیه شصت فریم را بازخوانی / باز نویسی می نماید ، این بدان معنی است كه كارت گرافیك تمام حافظه مربوطه را بیت به بیت اسكن  و این عمل را شصت مرتبه در ثانیه انجام  دهد. سیگنال های مورد نظر برای هر پیكسل موجود بر هر خط ارسال و در ادامه یك پالس افقی sync ، نیز ارسال می گردد.عملیات فوق برای 480 خط تكرار  شده  و در نهایت یك پالس عمودی sync ارسال خواهد شد.

پردازنده های كمكی گرافیك

یك كارت گرافیك ساده نظیر آنچه در بخش قبل اشاره گردید ،Frame Buffer نامیده می شود. كارت،  یك فریم از اطلاعاتی را نگهداری می نماید كه برای نمایشگر ارسال شده است . ریزپردازنده كامپیوتر مسئول بهنگام سازی هر بایت در حافظه كارت گرافیك است .  در صورتیكه عملیات گرافیك  پیچیده ای را داشته باشیم ، ریزپردازنده كامپیوتر مدت زمان زیادی را صرف بهنگام سازی  حافظه كارت گرافیك كرده و برای سایر عملیات مربوطه زمانی باقی نخواهد ماند. مثلا" اگر یك تصویر سه بعدی دارای 10000 ضلع باشد ، ریزپردازنده می بایست هر ضلع را رسم و عملیات مربوطه در حافظه كارت گرافیك را نیز انجام دهد. عملیات فوق زمان بسیار زیادی را طلب می كند.

كارت های گرافیك جدید ، بطرز قابل توجه ای ، حجم عملیات مربوط به پردازنده اصلی كامپیوتر را كاهش می دهند. این نوع كارت ها دارای یك پردازنده اصلی پر قدرت بوده كه مختص عملیات گرافیكی طراحی شده است. با توجه به نوع كارت گرافیك ، پردازنده فوق می تواند یك " كمك پردازنده گرافیكی "  یا یك " شتاب دهنده گرافیكی " باشد. پردازنده كمكی و پردازنده اصلی بصورت همزمان فعالیت نموده و در مواردیكه از شتاب دهنده گرافیكی استفاده می گردد ، دستورات لازم از طریق پردازنده اصلی برای شتاب دهنده ارسال و شتاب دهنده مسئولیت انجام آنها را برعهده خواهد داشت .

 در سیستم های  " كمك پردازنده "  ، درایور كارت گرافیك عملیات مربوط به كارهای گرافیكی را مستقیما" برای پردازنده كمكی گرافیكی ارسال می كند. سیستم عامل هر چیز دیگر را برای پردازنده اصلی ارسال خواهد كرد.  در سیستم های " شتاب دهنده گرافیكی " ، درایور كارت گرافیك هر چیز را در ابتدا برای پردازنده اصلی كامپیوتر ارسال می كند. در ادامه پردازنده اصلی كامپیوتر ، شتاب دهنده گرافیك را به منظور انجام  عملیات خاصی هدایت می كند. مثلا" پردازنده ممكن است به شتاب دهنده اعلام نماید كه :" یك چند ضلعی رسم كن "  در ادامه شتاب دهنده  فعالیت تعریف شده فوق را انجام خواهد داد.

عناصر دیگر بر روی كارت گرافیك

یك كارت گرافیك دارای عناصر متفاوتی است :

-پردازنده گرافیك . پردازنده گرافیك بمنزله مغز یك كارت گرافیك است . پردازنده فوق می تواند یكی از سه حالت پیكربندی زیر را داشته باشد :

--Graphic Co-Processor . كارت هائی از این نوع قادر به انجام هر نوع عملیات گرافیكی بدون كمك گرفتن از پردازنده اصلی كامپیوتر می باشند.

--Graphics Accelerator. تراشه موجود بر روی این نوع كارت ها ، عملیات گرافیكی را بر اساس دستورات صادره شده توسط پردازنده اصلی كامپیوتر انجام خواهند داد.

--Frame Buffer . تراشه فوق ، حافظه موجود بر روی كارت را كنترل و اطلاعاتی را برای " مبدل دیجیتال به آنالوگ " (DAC) ارسال خواهد كرد . عملا" پردازشی توسط تراشه فوق انجام نخواهد شد.

 

-حافظه . نوع حافظه استفاده شده  بر روی كارت های گرافیك متغیر است . متداولترین نوع ، از پیكربندی dual-ported استفاده می نماید. در كارت های  فوق امكان نوشتن در یك بخش حافظه و امكان خواندن از بخش دیگر حافظه بصورت همزمان امكان پذیر خواهد بود. بدین ترتیب مدت زمان لازم برای بازخوانی / بازنویسی یك تصویر كاهش خواهد یافت .

-Graphic BIOS . كارت های گرافیك دارای یك تراشه كوچكBIOS می باشند. اطلاعات موجود در تراشه فوق به سایر عناصر كارت نحوه انجام عملیات (مرتبط به یكدیگر) را تبین خواهد كرد.BIOS همچنین مسئولیت تست كارت گرافیك ( حافظه مربوطه و عملیات ورودی و خروجی ) را برعهده خواهد داشت .

-Digital-to-Analog Converter ) DAC) . تبدیل كننده فوق راRAMDAC نیز می گویند. داده های تبدیل شده به دیجیتال مستقیما" از حافظه اخذ خواهند شد. سرعت تبدیل كننده فوق تاثیر مستقیمی را در ارتباط با مشاهده یك تصویر بر روی صفحه نمایشگر خواهد داشت .

 

-Display Connector . كارت های گرافیك از كانكتورهای استاندارد استفاده می نمایند.اغلب كارت ها از یك كانكتور پانزده پین استفاده می كنند. كانكتورهای فوق همزمان با عرضهVGA :Video Graphic Array  مطرح گردیدند.

-Computer(Bus) Connector . اغلب گذرگاه فوق از نوعAGP است ..پورت فوق امكان دستیابی مستقیم كارت گرافیك به حافظه را فراهم می آورد.ویژگی فوق  باعث می گردد كه سرعت پورت های فوق نسبت بهPCI چهار مرتبه سریعتر باشد. بدین ترتیب پردازنده اصلی سیستم قادر به انجام فعالیت های خود بوده و تراشه موجود بر روی كارت گرافیك امكان دستیابی مستقیم به حافظه را خواهد داشت .

استاندارد های كارت گرافیك

اولین كارت گرافیك در سال 1981 توسط شركتIBM عرضه گردید. كارت فوق بصورت تك رنگ  و با نامMonochrome Display Adapters)MDAs) ارائه گردید. صفحات نمایشگری كه از كارت فوق استفاده می كردند ، متنی بودند. رنگ نوشته سفید یا سبز و زمینه سیاه بود. در ادامه كارت های چهار رنگHercules Graphic Catd)HGC) ارائه گردیدند. سپس كارت های هشت رنگColor Graphic Adapter)CGA)  و كارت های شانزده رنگEnhanced Graphic Adapter)EGA) ارائه گردیدند.  تولیدكنندگانی دیگر، نظیر كمودور كامپیوترهائی را معرفی كردند كه دارای كارت های گرافیك از قبل تعبیه شده و ساخته شده در سیستم بودند. كارت های فوق قادر به نمایش تعداد زیادی رنگ بودند.

زمانیكه شركتIBM در سال 1987 كارتVideo Graphic Array)VGA) را معرفی كرد، استاندارد جدیدی در این راستا مطرح گردید. نمایشگرهایVGA قادر به ارائه 256 رنگ و وضوح تصویر 400 * 720 بودند. یك سال بعد استانداردSuper Video Graphic Array)SVGA) مطرح گردید.  استاندارد فوق قادر به ارائه 16/8 میلیون رنگ با وضوح تصویر 1024 * 1280 است .

كارت های گرافیك از استانداردهای متفاوتی پیروی می نمایند. تولیدكنندگان كارت گرافیك همواره سعی در افزایش تعداد رنگ و وضوح تصویر با توجه به راهكارهای اختصاصی خود دارند. كارت های گرافیك می بایست قادر به اتصال به سیستم باشند. كارت های گرافیك قدیمی اغلب از طریق  اسلات هایISA و یا PCI  به سیستم  متصل می شوند . اغلب كارت های گرافیك جدید از پورتAGP برای اتصال به كامپیوتر استفاده می نمایند.

 فکس مودم (Fax Modem) چيست؟

مدم ( مودم ) از ترکیب دو کلمه مدولاسیون ( Modulation ) و دمدولاسیون ( Demodulation ) به وجود آمده است . و برای انتقال اطلاعات از منبع به مقصد ( مثلا بین دو رایانه ) و بالعکس به کار می رود
به عنوان نمونه اگر مدمی که در رایانه به کار می رود را در نظر بگیریم ، اطلاعات دیجیتال در رایانه منبع باید توسط مدم به فرم آنالوگ در آمده و سپس از طریق خطوط انتقال به برای رایانه دیگر ارسال شود ( همان عمل مدولاسیون )
اطلاعات پس از طی کردن خطوط انتقال زمانی که به رایانه مقصد می رسند باید توسط عمل دمدولاسیون از فرم آنالوگ به فرم دیجیتال درآیند ، این عمل دقیقا اساس کار مودم های امروزی است.
به کلی مدم ها ابزار هایی هستند که برای انتقال اطلاعات دیجیتال از یک نقطه به نقطه دیگر به کار می روند
کمی در مورد مدم ها و تاریخچه آنها : ( Encyclopedia )
مدم ( مدولاتور/ دمدولاتور ) به دو نوع داخلی ( اینترنال ) و خارجی ( اکسترنال ) تقسیم می شود ، یک مدار الکترونیکی است که برای ارسال و دریافت اطلاعات دیجیتال از طریق خطوط ارتباطی ( معمولا خطوط تلفن ) استفاده می کنند آن هم با استفاده از سیگنال های آنا لوگ . مودم موجود در کامپیوتر اطلاعات دیجیتال را به یک سیگنال آنالوگ تبدیل میکند که برای مدولاسیون یک فرکانس حامل استفاده می شود . به عنوان نمونه یک سیگنال صوتی که در این فرکانس انتقال داده می شود از طریق خط ارتباط تلفنی به مدم دیگری میرسد تا با یک عمل معکوس یک کپی از اطلاعات اصلی را تولید کند
مدم های بی سیم اطلاعات را همانند سیگنال رادیویی ارساال و دریافت میکنند . یک فاکس مدم کامپیوتر را قادر میسازد تا اطلاعات رااز یک ماشین فاکس بگیرد و یا به یک ماشین فاکس دیگر ارسال کند . مدم های اولیه از یک وسیله - ماشین تحریر مانند - استفاده می کردند تا بتوانند یک تلگرام یا تلگراف را ارسال کنند . مدم های دیجیتال به دلیل نیاز به انتقال مقادیر بزرگی از اطلاعات در نیروی هوایی آمریکای شمالی در طول دهه 50 توسعه یافتند . اولین مدم تجاری در سال 1962 ارائه شد. دنیس هایس اولین مدم را برای کامپیوتر های شخصی در سال 1977 اختراع کرد ، که نشانه ای فوق العاده از آغاز عصر اینترنت و دنیای آنلاین بود. در ابتدا مدم ها اساسا به منظور ارتباط بین پایانه های اطلاعاتی و یک کامپیوتر میزبان به کار می رفتند . بعد ها استفاده از مدم ها تا سطح ارتباط بین چند میزبان در درون یک شبکه توسعه پیدا کرد
این ضرورت که مدم ها بتوانند اطلاعات را سریعتر منتقل کنند منجر به ارائه تکنیک های فشرده سازی به منظور افزایش نرخ انتقال اطلاعات ، تکنیک های آشکارسازی و تصحیح خطا به منظور افزایش قابلیت اعتماد آن ها نیز شد. به هر حال ارسال سریع اطلاعات همچنان یک ضرورت بود از طرفی یک مدم تجاری که اغلب برای کاربرد های تجاری در خطوط تلفن آنالوگ به کار گرفته می شود دارای محدودیت سرعت 56 کیلوبایت در ثانیه برای انتقال اطلاعات است.
اولین سرویس های شبکه دیجیتالی مجتمع ( ISDN ) در سال 1984 معرفی شدند که با مشخصه پهنای باند خود قادر بودند توسط یک تماس تلفنی 64 کیلوبایت اطلاعات دیجیتال را در هر ثانیه انتقال دهند ، همچنین می توانیم با استفاده ازیک شبکه ISDN دو کاناله این میزان را تا 128 کیلوبایت نیز برسانیم . ارتباطات شبکه ای ISDN تنوع استفاده بیشتری ارائه کردند مثلا می توانیم از آن ها در سرویس های دیجیتال شامل تلفن های دیجیتال ، فاکس ، نامه های الکترونیکی ، ویدئوی دیجیتال و دسترسی به اینترنت استفاده کنیم
خیلی زود و در اوایل دهه 90 پروتکل خط مشترک دیجیتال ( DSL ) معرفی شد و در اواخر این دهه نیز مودم های کابلی ارائه شدند . هر کدام یک از این ها دارای یک ماکزیمم نرخ انتقال اطلاعات تا سقف 1.5 مگابایت در هر ثانیه هستند . DSL توانست ارتباطات پیوسته دیجیتالی پاند پهن را فراهم سازد که از طریق سیم های مسی استاندارد تلفنی عمل می کرد . این نوع اتصال نیازمند یک مدم DSL است که بتواند اطلاعات ارسالی را به دو بخش ( یک باند پائین تر برای مکالمات تلفنی عادی و یک باند بالاتر برای اطلاعات دیجیتال ) مجزا از هم تبدیل کند . اشکال کار DSL این است که کامپیوترهای متصل به هم باید در فاصله چند مایلی از نزدیکترین ایستگاه انتقال خود باشند .
یک مدم کابلی سیگنال ها را همانند مدم تلفنی مدوله و دمدوله می کند با این تفاوت که اطلاعات بیشتری را سریعتر روی خطوطی همچون فیبرهای نوری یا کابل های کواکسیال انتقال می دهد.
مدم های باند پهن روی خطوط قدرت ( BPL ) نیز به طریقی مشابه کار می کنند اما برای انتقال اطلاعات از خطوط الکتریکی استفاده می کنند ، مدم های BPL توسط اتصال به انشعابات الکتریکی کار میکنند ، این مدم ها برای دستیابی به یک ارائه دهنده سرویس اینترنت روی خطوط قدرت محلی به کار گرفته می شوند ، و یا اینکه ممکن است برای ایجاد یک شبکه از کامپیوتر های موجود در یک ساختمان به وسیله سیم کشی درونی آن به کار روند .

 کارت صدا  (Sound CArd) چيست؟

 كارت صدا يكي از عناصر سخت افزاري استفاده شده در كامپيوتر است كه باعث پخش و ضبط صدا( صوت) مي گردد. قبل از مطرح شدن كارت هاي صدا ، كامپيوترهاي شخصي براي پخش صدا ، صرفا" قادر به استفاده از يك بلندگوي داخلي بودند كه از برد اصلي توان خود را مي گرفت . در اواخر سال 1980 استفاده از كارت صدا در كامپيوتر شروع و همزمان با آن تحولات گسترده اي در زمينه كامپيوترهاي چند رسانه اي ايجاد گرديد. در سال 1989 شركت Creative labs كارت صداي خود را با نام Creative Labs soundBlaster Card عرضه نمود. در ادامه شركت هاي متعدد ديگري توليدات خود را در اين زمينه عرضه نمودند.

مباني كارت صدا

يك كارت صدا داراي بخش هاي متفاوت زير است :

· يك پردازنده سيگنال هاي ديجيتال (DSP) كه مسئول انجام اغلب عمليات( محاسبات ) مورد نظر است .

· يك مبدل ديجتيال به آنالوگ (DAC)

· يك مبدل آنالوگ به ديجيتال(ADC) براي صوت ورودي به كامپيوتر

· حافظه ROM يا Flash براي ذخيره سازي داده

· يك اينترفيس دستگاههاي موزيكال ديجيتالي (MIDI) براي اتصال دستگاه هاي موزيك خارجي

· كانكنورهاي لازم براي اتصال به ميكروفن و يا بلندگو

· يك پورت خاص " بازي" براي اتصال Joystick

اغلب كارت هاي صدا كه امروره استفاده مي گردد از نوع PCI بوده و در يكي از اسلات هاي آزاد برد اصلي نصب مي گردند. كارت هاي صداي قديمي عمدتا" از نوع ISA بودند. اكثر كامپيوتر هاي جديد كارت صدا را بصورت يك تراشه و بر روي برد اصلي دارند. در اين نوع كامپيوترها اسلاتي برروي برد اصلي استفاده نشده وبدين ترتيب يك اسلات صرفه جوئي شده است ! Sound Blaster Pro بعنوان يك استاندارد در دنياي كارت هاي صدا مطرح است .
 
اغلب توليد كنندگان كارت صدا از مجموعه تراشه هاي مشابه استفاده مي نمايند.پس از طراحي تراشه هاي فوق توسط شركت هاي مربوطه توليد كنندگان كارت صدا، امكانات و قابليت هاي دلخواه خود را به آنها اضافه مي نمايند.

كارت صدا را مي توان به يكي از دستگاههاي زير متصل نمود :

· هدفون

· بلندگو (Speaker)

· يك منبع ورودي آنالوگ نظير : ميكروفن راديوضبط صوت و CD player

· يك منبع ورودي ديجيتال نظير CD-Rom

· يك منبع آنالوگ خروجي نظير ظبط صوت

· يك منبع ديجيتال خروجي نظير CD-R

عمليات كارت صدا

يك كارت صدا قادر به انجام چهار عمليات خاص در رابطه با صدا است :

· پخش موزيك هاي از قبل ضبط شده ( از CD فايل هاي صوتي نظير mp3 و يا Wav ) بازي يا DVD

· ضبط صدا با حالات متفاوت

· تركيب نمودن صداها

· پردازش صوت هاي موجود

عمليات دريافت و ارسال صوت (صدا) براي كارت صدا از طريق بخش هاي DAC و ADC انجام مي گيرد. پردازش هاي لازم و مورد نياز بر روي صوت توسط DSP انجام مي گيرد و بدين ترتيب عمليات اضافه اي براي پردازنده اصلي كامپيوتر بوجود نخواهد آمد.

 
توليد صوت

فرض كنيد، قصد داشته باشيم كه از طريق ميكروفن صداي خود را به كامپيوتر انتقال دهيم . در اين حالت كارت صدا يك فايل صوتي با فرمت wav را ايجاد و داده هاي ارسالي توسط ميكروفن در آن ذخيره گردند. فرآيند فوق شامل مراحل زير است :

1 - كارت صدا از طريق كانكتور ميكروفن سيگنال هاي پيوسته و آنالوگي را دريافت مي دارد.

2 - از طريق نرم افزار مربوطه نوع دستگاه ورودي براي ضبط صدا را مشخص مي نمائيم .

3 - سيگنال آنالوگ ارسالي توسط ميكروفن بلافاصله توسط تراشه مبدل آنالوگ به ديجيتال (ADC) تبديل و يك فايل حاوي صفر و يك توليد مي گردد.

4 - خروجي توليد شده توسط ADC در اختيار تراشه DSP براي انجام پردازش هاي لازم گذاشته مي شود. DSP توسط مجموعه دستوراتي كه در تراشه ديگر است برنامه ريزي براي انجام عمليات خاص مي گردد. يكي از عملياتي كه DSP انجام مي دهد فشرده سازي داده هاي ديجيتال بمنظور ذخيره سازي است .

5 - خروجي DSP با توجه به نوع اتصالات كارت صدا در اختيار گذرگاه داده كامپيوتر قرار مي گيرد.

6 - داده هاي ديجيتال توسط پردازنده اصلي كامپيوتر پردازش و در ادامه براي ذخيره سازي در اختيار كنترل كننده هارد ديسك گذاشته مي شوند. كنترل كننده هارد ديسك اطلاعات را بر روي هارد و بعنوان يك فايل ضبط شده صوتي ذخيره خواهد كرد.

شنيدن صوت

مراحل گوش دادن به صوت به شرح زير مي باشد ( برعكس روش گفته شده در ارتباط باضبط صوت):

1 - داده هاي ديجيتال از هارد ديسك خوانده شده و در اختيار پردازنده اصلي قرار مي گيرند.

2 - پردازنده اصلي داده ها را براي DSP موجود بر روي كارت صدا ارسال مي دارد.

3 - DSP داده هاي ديجيتال را ازحالت فشرده خارج مي نمايد.

4 - داده هاي ديجيتال غيرفشرده شده توسط DSP بلافاصله توسط مبدل ديجيتال به آنالوگ(DAC) پردازش و يك سيگنال آنالوگ ايجاد مي گردد. سيگنال هاي فوق از طريق هدفوق يا بلندگو قابل شنيدن خواهند بود.

بلندگو (Speaker) چيست؟

بعد از پشت سر گذاشتن یک روز پرکار و خسته کننده، پای رایانه نشسته اید و ایمیل هایتان را چک می کنید. اسپیکر رایانه تان روشن است و صدای دلنشین یک موسیقی آرام، خستگی را از تنتان بیرون می کند. تا به حال فکر کرده اید این اسپیکرها که این قدر به آنها مدیون هستید، چگونه کار می کنند؟! طرز کار اسپیکر رایانه های ما دقیقا مشابه طرز کار بلندگوی سبزی فروشی های دوره گرد است!
اسپیکر در واقع دستگاهی است که سیگنال صوتی را که به صورت الکترونیکی روی CD، نوار، DVD یا ... ضبط شده به صدای واقعی تبدیل می کند و ما می توانیم آن را بشنویم. در سیستم های صوتی، اسپیکرها حرف آخر را می زنند؛ بهترین ضبط روی پیشرفته ترین فضای ذخیره سازی و با کیفیت ترین دستگاه ها و آمپلی فایرها، اگر اسپیکر مناسبی نداشته باشند، صدای گوشخراش و آزاردهنده ای خواهند داشت.
برای این که بفهمیم اسپیکرها چگونه کار می کنند، اول باید ببینیم که «صدا» چگونه تولید می شود و ما چطور آن را می شنویم. یک شیء وقتی صدا تولید می کند که بتواند در هوا لرزش ایجاد کند. (البته صدا در محیط های جامد و مایع هم می تواند سفر کند.) وقتی جسمی می لرزد ذرات هوای اطراف آن حرکت می کنند. هر ذره، دیگر ذرات اطراف خودش را نیز می لرزاند و به این ترتیب صدا در هوا مسافرت می کند.
فرض کنید یک زنگوله کوچک را تکان می دهید، بر اثر اصابت میله داخل زنگوله به بدنه لرزش ایجاد می شود. وقتی بدنه زنگوله می لرزد، ذرات هوای اطراف آن حرکت می کنند و به همین ترتیب صدا تا گوش ما منتقل می شود و پرده سماخ گوش را می لرزاند.
مغز این لرزش را به صدا تفسیر می کند و ما می توانیم بشنویم؛ به همین سادگی! میکروفن هم شبیه گوش ما عمل می کند. یک پرده (دیافراگم) دارد که به وسیله امواج صوتی لرزیده می شود. سیگنالی که از میکروفن گرفته می شود به صورت رمز درآمده و به صورت یک سیگنال الکتریکی روی CD یا نوار ضبط می شود.
حال نرم افزار پخش کننده (Player) یا دستگاه پخش صوت این اطلاعات ضبط شده را به جریان الکتریکی تبدیل می کند و به کمک تقویت کننده یا آمپلی فایر (Amplifier) به اسپیکرها می رساند. در اسپیکرها عکس اعمال فوق انجام می شود. یعنی اسپیکر سیگنال الکتریکی را مجددا به لرزش فیزیکی تبدیل می کند تا امواج صوتی ساخته شوند و ما این امواج صوتی را می شنویم.
اگر تمامی این مراحل به خوبی انجام شود، صدایی نزدیک به صدای ضبط شده از طریق میکروفون، را خواهیم شنید. در واقع اسپیکر خوب و مرغوب نوسان های دقیق و درستی را در فشار هوا ایجاد می کند تا صدای تولید شده طبیعی تر باشد. صداهای جور واجوری که می شنویم به علت تفاوت هایی در دو ویژگی مهم صدا است: «فرکانس» و «دامنه نوسان» امواج صوتی.
هرچه فرکانس امواج بزرگتر باشد، یعنی فشار هوا نوسان بیشتری دارد و با تغییر فشار هوا، صدا زیرتر یا بم تر شنیده می شود. اما دامنه نوسان، میزان بلند بودن صداها را مشخص می کند، صدایی که دامنه بزرگتری داشته باشد، پرده سماخ گوش ما را بیشتر حرکت می دهد و به اصطلاح می گوییم این صدا بلندتر است.
در اسپیکرهای سنتی یک (یا بیشتر) درایور وجود دارد؛ درایور در واقع بخشی است که با لرزش سریع یک پرده مخروطی شکل (دیافراگم) صدا تولید می کند. دیافراگم یا cone معمولا از کاغذ، پلاستیک یا فلز ساخته شده که بصورت مخروطی قرار گرفته است. راس این مخروط به یک میله فلزی متصل است و لبه بیرونی قاعده آن به یک حلقه وصل است.
حلقه که نام آن Suspension است از ماده ای قابل انعطاف ساخته شده که به دیافراگم اجازه می دهد به راحتی حرکت کند. Suspension از طرف دیگر به یک قاب سبد مانند، به نام basket متصل است. و اما جنس میله فلزی، آهن یا فلز دیگری است که قابلیت مغناطیسی شدن را داشته باشد. دور آن یک سیم پیچ پیچیده شده که میدان مغناطیسی لازم را ایجاد می کند.
وقتی این سیمها به قطب مثبت و منفی متصل می شوند، یک میدان مغناطیسی دور میله فلزی ایجاد می شود؛ یکطرف آن قطب شمال و دیگری قطب جنوب آن است. حال اگر مثبت و منفی دو سر سیم به طور متناوب جابه جا شوند، قطب های شمال و جنوب این میدان هم مرتبا تغییر می کند. از طرف دیگر زیر سیم پیچ یک آهنربای حلقوی ثابت وجود دارد. فرض کنید قطب شمال آن بطرف بالا (به سمت سیم پیچ) است.
وقتی پایین سیم پیچ قطب جنوب باشد، خود به خود بطرف آهنربای حلقوی جذب می شود. حال فرض کنید در این لحظه قطب مثبت و منفی سیم ها عوض شده و در نتیجه پایین سیم پیچ که تا به حال قطب جنوب بود، تبدیل به قطب شمال بشود، در این صورت از آهنربای حلقوی دور می شود.
همین دور و نزدیک شدن به آهنربا باعث می شود سیم پیچ و میله فلزی درون آن حرکت کنند و در نتیجه دیافراگم هم که به میله وصل است جابجا می شود. این همان لرزشی است که منتظرش بودیم. ناگفته نماند سیم پیچ به یک صفحه قابل انعطاف به نام Spider متصل است که سیم پیچ را در وضعیت خودش حفظ می کند، اما به آن اجازه می دهد که به راحتی به سمت بالا و پایین حرکت کند.
لرزش دیافراگم باعث حرکت ذرات هوای اطراف آن می شود و در نتیجه صدا تولید شده و در هوا پخش می شود. هرچه فاصله عوض شدن قطب مثبت و منفی با دقت بیشتری تامین شود، صدای تولید شده طبیعی تر و به واقعیت نزدیک تر است.
بیشتر اسپیکرها و بلندگوهای موجود در بازار به همین روش سنتی کار می کنند، اما تکنولــوژی های دیگری - مثل اسپیکرهای الکترواستاتیک - هم وجود دارد که بررسی طرز کار آنها در این مجال نمی گنجد. ردپای بلندگوهای سنتی را می توانید در همه جا ببینید؛ زنگ ساعت، تلویزیون، رایانه، هدفون و ...
مطمئن باشید این بار که صدای اسپیکر رایانه، تلویزیون یا دستگاه پخش منزلتان را زیاد می کنید؛ صدای پخش شده برایتان دلنشین تر خواهد بود!

کيس کامپيوتر (Case) چيست؟

کيس ، يک جعبه فلزی و پلاستيکی است که قطعات اصلی يک کامپيوتر را در خود جای می دهد . با اين که کيس دارای نقشی حياتی در يک کامپيوتر  نظير پردازنده و يا مادربرد نمی باشد، ولی نمی توان به آن  صرفا" به عنوان يک جعبه نگاه کرد . کيس دارای نقشی اساسی در رابطه با نحوه عملکرد مناسب و شکل ظاهری يک کامپيوتر  است :

•  ساختار 

 مادر برد در کيس و در محل مورد نظر بسته می شود. ساير قطعات داخلی به مادربرد متصل شده و يا مستقيما" به کيس بسته خواهند شد .کيس می بايست دارای يک ساختار  قابل قبول برای نصب قطعات باشد تا اين اطمينان حاصل گردد که هر چيز به درستی در محل خود قرار گرفته و همه چيز به درستی کار می کند .
       

•  
  حفاظت

کيس ، حفاظت لازم از عناصر نصب شده درون سيستم با دنيای خارج و بالعکس را انجام می دهد . يک کيس مناسب ، درون کامپيوتر را در مقابل صدمات فيزيکی ، اشياء خارجی و نوسانات جريان برق محافظت نموده و ساير تجيهزات الکترونيکی موجود در خارج از کيس نيز در مقابل نويز توليد شده توسط عناصر درون کيس ، حفاظت می شوند . منبع تغذيه نصب شده بر روی کيس ، با توجه به نحوه انجام وظايف مربوطه  ، امواج راديوئی محدودی را توليد می نمايد  که می تواند بر روی ساير دستگاه های الکترونيکی در مجاورت کيس ،  تاثير داشته باشد . 

•  
  سيستم خنک کننده

حرارت در هر سيستم با کارائی بالا می تواند مسائل خاص خود را بدنبال داشته باشد . پردازنده های با سرعت بالا ،  برق  بيشتری  را مصرف می نمايند و طبيعی است که حرارت بيشتری را نيز توليد نمايند . در صورتی که عناصر حياتی درون کيس به درستی خنک نگردند  و حرارت آنان افزايش پيدا نمايد ، می بايست در انتظار طيف وسيعی از مشکلات و مسائل کاملا" تصادفی در سيستم بود . مسائلی که عملا" امکان رديابی و تشخيص آنان ممکن است مدت ها بطول انجامد . متاسفانه مشکلاتی که بدليل افزايش حرارت در سيستم ايجاد می شود ، بگونه ای نمی باشند که يک پيام خاص بر روی نمايشگر نمايش داده شود و  اعلام گردد که "سيستم به دليل بالا رفتن حرارت قادر به کارکردن نمی باشد" . يک کيس مناسب دارای امکانات لازم به منظور خنک نمودن عناصر حياتی سيستم است. در کيس های کوچک بدليل اين که عناصر در فاصله کمتری نسبت به يکديگر نصب می گردند ، جريان هوای درون کيس کاهش پيدا نموده ( توسط برخی عناصر بلاک می گردد ) و دستگاه توليد کننده حرارت دارای فضای کمتری به منظور دور کردن حرارت می باشد .

• قابليت توسعه

کيس، ظرفيت فيزيکی ارتقاء کامپيوتر در آينده را نيز مشخص خواهد کرد . مثلا" در صورتی که قصد اضافه نمودن تجهيزاتی نظير هارد ديسک ، درايوهای CD ، درايو Tape و ساير دستگاه های داخلی  را داشته باشيم ، تمامی عناصر فوق می بايست در مکان هائی که در کيس تعبيه می گردد ، نصب شوند. در صورت  کوچک بودن کيس و يا عدم طراحی مناسب آن ، در زمان ارتقاء سيستم با محدوديت های ناخواسته ای مواجه خواهيم شد . 

•  زيبائی 

کيس ، اولين نمای ظاهری از يک کامپيوتر است که توجه افراد را به سوی خود جلب می نمايد . برای برخی از مردم شکل ظاهری کيس دارای نقشی اساسی نمی باشد و برای تعدادی ديگر اين موضوع حائز اهميت است .

•  نمايش وضعيت عمليات درون کيس 

کيس دارای چندين LED است که اطلاعات لازم در رابطه با عملياتی که درون کيس در شرف انجام است را اعلام می نمايد ( برخی از عمليات نشان داده خواهند شد ).

اجزای يک کيس

به همراه کيس عناصر ديگری نيز عرضه می گردد. عناصر فوق با توجه به نوع و طراحی  يک کيس متفاوت می باشند . در زمان تهيه يک کيس می بايست از وجود عناصر ارائه شده همراه کيس اطمينان حاصل نمود تا در زمان نصب تجهيزات سخت افزاری درون آن با مشکل خاصی مواجه نشويم . در صورت تهيه يک سيستم آماده ( اسمبل شده ) ، از تعداد زيادی از عناصر فوق استفاده شده است .

•  
  فريم و روکش

فريم فيزيکی کيس و روکش آن معمولا" از جنس ورق فلزی می باشد. روکش  کيس با استفاده از پيچ  به بدنه کيس بسته می شود ( تمامی کيس ها از پيچ به منظور بستن روکش به بدنه استفاده نمی نمايند و در طرح های جديد از پانل های متحرک استفاده می گردد ) . نوع و کيفيت روکش و فريم کيس يکی از عوامل تاثير گذار در نگهداری ، طول عمر مفيد و زيبائی يک کيس می باشد .

          - غير قابل انعطاف  

 تعداد زيادی از عناصر درون کامپيوتر دارای تحمل مناسب به منظور بستن بر روی کيس می باشند ( مثلا" مادربرد ) . يک کيس با کيفيت بالا  از ورق های فلزی ( 16 تا 18 ) استفاده می نمايد. تمامی کيس های فلزی دارای استحکام لازم  بوده و سيستم را در مقابل خم شدن و لرزش حفاظت می نمايند .

         - تناسب لازم 

 کيس های با کيفيت دارای يک تناسب بين عناصر خود هستند . روکش به درستی به صورت کشوئی در فريم قرار می گيرد و هر پانل پلاستيکی بدون تلق و تلق و يا وجود فاصله و  فضای خالی بدرستی در محل مربوطه قرار می گيرد . بستن مناسب روکش به فريم ، کاهش تشعشعات راديوئی از کامپيوتر را بدنبال خواهد داشت . 

        - برش مناسب 

 کيس های مناسب به خوبی برش داده می شوند . در برخی از کيس ها نوع برش بگونه ای است که لبه ها و گوشه های تيزی ايجاد می گردد که می تواند برای هر فردی که از کيس استفاده می نمايد ، خطرناک باشد .

•  
  منبع تغذيه

منبع تغذيه معمولا" به همراه کيس ارائه می گردد ولی از لحاظ فنی جزئی از يک کيس نمی باشد . منبع تغذيه به همراه يک فن تعبيه شده ارائه می شود که در قسمت پشت کيس نصب می گردد . بر روی منبع تغذيه از يک سوئيچ برای تغيير ولتاژ ورودی استفاده می شود که در اکثر سيستم های جديد پشت يک دکمه پلاستيکی قرار می گيرد که از طريق بخش بيرونی منبع تغذيه در دسترس قرار خواهد گرفت . به همراه اکثر کيس ها يک کابل برق استاندارد ( معمولا" مشکی ) ارائه می شود که منبع تغذيه از طريق آن به برق متصل می گردد .

• کابل های اتصال Speaker و LEDs 

اکثر کيس ها حداقل دارای دو LED می باشند که روشن و يا خاموش بودن سيستم و فعاليت هارد ديسک را نشان می دهند . برخی کيس ها دارای LED  بيشتری می باشند . يک Speaker  استاندارد در کامپيوترهای شخصی معمولا" در محلی درون کيس بسته می شود. به همراه کيس، کابل های خاصی برای LED و Speaker ارائه می شود که به مادربرد و يا درايوها متصل می گردند .

•  
  هواگير خننک کننده و فن های کمکی

هواگيرهای خنک کننده معمولا" در جلوی کيس قرار می گيرند تا امکان چرخش هوا درون کيس فراهم گردد . برخی از کيس ها دارای امکانات لازم به منظور اضافه نمودن فن های بيشتری می باشند .

•  
  امکانات لازم به منظور بستن عناصر درون کيس 

 در صورت تهيه يک کيس جديد ، امکانات سخت افزاری خاصی به منظور بستن مادربرد بر روی کيس نيز ارائه می گردد . امکانات فوق با توجه به نوع طراحی کيس و سياست های توليد کننده متفاوت می باشد. پايه های پلاستيکی که از آنان  به منظوربستن مادربرد برروی کيس استفاده می گردد و واشر هائی از جنس پلاستيک  و يا کاغذ که در زير پيچ ها قرار خواهند گرفت ، از حمله امکانات ارائه شده به همراه کيس می باشد .

محل استقرار کيس

اولين موضوع در زمان انتخاب يک کيس، تعيين مکان استقرار کيس است. در اين رابطه  از دو گزينه متفاوت  ميزکار و يا کف زمين می توان استفاده نمود. قرار دادن کيس بر روی زمين، بخشی از فضای ميز شما را آزاد می نمايد ولی دکمه های Power ، Reset ، LED  و درايوهای موجود براحتی در دسترس شما قرار نخواهند گرفت( خصوصا" اگر محل نصب کيس با ميز کار فاصله داشته باشد) . در چنين مواردی ممکن است به دليل فاصله زياد بين کيس و ميزکار ، به امکانات خاصی به منظور افزايش طول کابل صفحه کليد، موس و يا مانيتـور نياز باشد . کيس های Desktop معمولا" بر روی ميز و کيس های Tower بر روی زمين قرار گرفته و در اندازه های متفاوتی عرضه می شوند :

• Full Tower 

اين نوع کيس ها بزرگ و سنگين بوده و معمولا" دارای ارتفاعی بين دو تا سه فوت می باشند . کيس های فوق دارای امکانات و انعطاف لازم در زمان توسعه سيستم می باشند . ( استفاده از چندين Drive Bay  برای نصب درايو درون کيس ) . کيس های Full tower  معمولا" از منابع تغذيه با توان بالا استفاده می نمايند .

• Mid Tower 

کيس های فوق مشابه Full tower بوده با اين تفاوت که اندازه آنان کوچکتر است .

•  
  Mini Tower

در حال حاضر يکی از متداولترين کيس های استفاده شده برای کامپيوترهای شخصی است . سيستم خنک کننده اين نوع کيس ها بهتر از کيس های Desktop می باشد. اندازه اين کيس ها بگونه ای است که بسياری از کاربران ترجيح می دهند آنان را بر روی ميز کار خود قرار دهند.

•  
   Desktop 

 استفاده از کيس های فوق در ماشين های IBM مدل های AT و XT متداول و بنوعی استاندارد گرديد. کيس های Desktop امروزی دارای تفاوت هائی با مدل های قديمی می باشند ولی ايده  آن همچنان يکی است : قرار دادن کيس بر روی ميز و مانيتور بر روی آن 

• طرح های خاص 

علاوه بر مدل های استاندارد کيس ، در برخی سيستم ها از طرح های کاملا" خاص و سفارشی استفاده می گردد . مثلا" در برخی از مدل های کامپک ، مانيتور و کيس در يک جعبه مشترک قرار می گيرند . قابليت ارتقاء  اينگونه سيستم ها بدليل وابستگی به يک طرح خاص ،  مشکلات خاص خود را بدنبال خواهد داشت .

انواع کيس 

•  لی اوت عمومی

محل اسلات ها در پشت کيس و روشی که کيس با عناصر اصلی  مرتبط می گردد از جمله عوامل تاثير گذار در انتخاب يک لی اوت می باشد . منبع تغذيه ، مادربرد و نوع کيس سه عامل مهم در رابطه با نوع لی اوت يک کيس می باشند که می بايست بدرستی با يکديگر مطابقت نمايند . ATX ، اولين تغيير محسوس در طراحی کيس و مادربرد در ساليان اخير است که توسط شرکت اينتل در سال 1995 مطرح گرديد.در اين نوع کيس ها از منابع تغذيه ATX استفاده می شود . در پشت کيس ، سوراخ های خاصی تعبيه شده است تا متناسب با نوع مادربرد از آنان استفاده شود ( خصوصا" پورت های I/O ).

•  
  Drive Bays

به فضای موجود در کيس به منظور قرار دادن هارد ديسک ، فلاپی ، CD و ساير  درايوها  اطلاق می گردد که داری دو نوع  Internal ، External و در دو اندازه متفاوت 5 / 3 و 25 / 5  اينچ  است .External Bay ،  امکان دستيابی به دستگاه مورد نظر را از طريق خارج از کيس فراهم می نمايد . هر نوع دستگاهی که از رسانه های ذخيره سازی Removable استفاده می نمايد و يا دارای امکاناتی به منظور کنترل دستی است ، در يک External drive bay قرار می گيرد( فلاپی ديسک ، CD و ...) .
Internal Drive Bay ، درون کيس قرار داشته و عملا" امکان دستيابی به آنان از خارج از کيس وجود ندارد . در صورتی که نحوه عملکرد يک دستگاه بگونه ای است  که نيازمند دسترسی و يا کنترل خارجی نمی باشد ، از يک Internal Bay استفاده می گردد ( نظير هارد ديسک ، البته می توان هارد ديسک را درون يک External Bay نيز نصب نمود ) .

•  
   اندازه و  Style

کيس ها در مدل های متفاوتی عرضه می گردند. کيس های Desktop و Tower ( صرفنظر از اندازه آن ) دو نمونه متداول در اين زمينه می باشند . کيس های Desktop به شکل مستطيل و  کيس های Tower  به شکل برج می باشند. برای اندازه و شکل يک کيس تاکنون استاندارد خاصی تدوين نشده است . مثلا" يک کيس Full tower توليد شده توسط يک توليد کننده می تواند با نمونه مشابه توليد شده توسط يک شرکت ديگر متفاوت باشد . برخی از توليدکنندگان ، امکاناتی را به کيس اضافه می نمايند که قابليت های آن را افزايش می دهد . مثلا" کيس های Mini tower يک توليد کننده ممکن است دارای فضاء و امکانات بيشتری به منظور نصب تجهيزات سخت افزاری در مقايسه با يک کيس Mid Tower باشند .

نحوه انتخاب يک کيس

برای تهيه يک کيس می بايست پارامترهای متعددی را بررسی نمود :

• عملکرد در مقابل زيبائی  : تعداد زيادی از مردم انتخاب يک کيس را بر اساس شکل ظاهری و قيت آن انجام می دهند . اکثر کارشناسان کامپيوتر  انتخاب يک کيس را بر اساس قابليت ها و پتانسيل های درون کيس انجام خواهند داد .
• منبع تغذيه : مهمترين بخش يک کيس ، منبع تغذيه آن است . منبع تغذيه از جمله تجهيزات محدود سخت افزاری در کامپيوتر است که دارای بخش های متحرکی است ( فن ها ) که می تواند مسائل مختص به خود را در مقايسه با ساير عناصر سخت افزاری بدنبال داشته باشد . انتخاب يک کيس به همراه يک منبع تغذيه مناسب ، امری حياتی است . توان خروجی  يک منبع تغذيه  نسبت به قابليت اعتماد پذيری آن از درجه اهميت کمتری برخوردار است . برای اکثر سيستم ها يک منبع تغذيه سيصد وات کفايت می نمايد . در مواردی که از چندين هارد درايو ، درايو نوری و کارت های گرافيک با پتانسيل بالا استفاده می شود،  می توان از يک منبع تغذيه 350 و يا 400 وات استفاده نمود .

• سيستم خنک کننده : استفاده از يک و يا چندين فن به همراه کيس همواره توصيه می گردد . پردازنده هائی که امروزه از آنان استفاده می گردد، دارای سرعت بسيار بالائی بوده و حرارت زيادی را نيزتوليد می نمايند . بنابراين می بايست از خنک کننده هائی استفاده شود که در زمانی قابل قبول عناصر حياتی نظير پردازنده ، هارد ديسک و کارت گرافيک را خنک نمايند .
            استفاده آسان : يک کيس جادار که بسادگی به آن دستيابی شود و دارای لبه ها و گوشه های تيزی نمی باشد از جمله آرزوهای هر تکنسين کامپيوتر است .

•  
  سازگاری :

             AT: عليرغم اين که چندين سال به عنوان يک استاندارد مورد استفاده قرار می گرفت،ولی هم اينک به عنوان يک استاندارد غيرفعال( مرده ) محسوب می گردد . مادربردهای AT اغلب در کيس های ATX کار می کنند ولی مادربردهای ATX در کيس های AT کار نمی کنند ( بسادگی ) . در زمان ارتقاء از AT به ATX ، می بايست از يک منبع تغذيه جديد نيز استفاده نمود . 
             ATX : تقريبا" تمامی مادربردهای امروزی از نوع ATX و يا گونه های متفاوتی از آن می باشند . مهمترين مزيت ATX در مقابل استانداردهای قديمی AT ،  مديريت پيشرفته power و  وجود پورت های onboard  نظير کانکتور PS2 و يا موس ، می باشد . 

• طرح مناسب : کيس انتخابی می بايست دارای طرحی متناسب با خواسته استفاده کننده باشد . هر يک از طرح های موجود می تواند دارای مزايا و معايب مختص به خود باشد .
          
• مواد استفاده شده برای توليد کيس: 

ورقه های آهنی و پلاستيک دو ماده اوليه در ساخت کيس ها می باشند . کيس های فلزی سنگين و  کيس های آلومينيومی سبک تر می باشند. وزن سبک يک کيس می تواند پارامتری تاثيرگذار در انتخاب يک کيس در نظر گرفته شود ، خصوصا" اگر به دلايلی دائما" کيس را می بايست جابجا نمود . طول عمر مفيد يک کيس و ميزان تحمل آن در مقابل ضربات نيز به نوع مواد استفاده شده برای توليد کيس بستگی دارد .
         

•  
  ميزان ارائه نويز :

 سه عنصر حرکت کننده خاص در کيس استفاده می گردد (فن پردازنده ، فن کيس و فن درون منبع تغذيه)  که می توانند تاثيری مستقيم در ارائه نويز و سطح آن را داشته باشند .انتخاب فن های مناسب به منظور برخورد با نويز بسيار حائز اهميت است .اندازه مادربرد ، مکانيزم بستن فن پردازنده و روشی که مادربرد به کيس بسته می شود، از حمله عوامل تاثير گذار ديگر در ارائه نويز است.